თავფურცელი - აპოკალიფსისი

Перейти к контенту
საქართველოს ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის

არაოფიციალური საინფორმაციო-ანალიტიკური ვებ-საიტი

"აპოკალიფსისი"

საიტი გამოდის არქიეპისკოპოს პავლეს ლოცვა-კურთხევით
ჩვენი გვერდები სოციალურ ქსელებში:


ელექტრონული ფოსტა: apocalypsege@gmail.com // apocalypticsite@gmail.com
მიძინება ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა
მიძინება ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა

15 აგვისტო (ძვ. სტ.) // 28 აგვისტო (ახ. სტ.)


თუკი ზეცის მცხოვრებნი უკვე თავისუფლები არიან ხორციელი უძლურებისგან, ასევე კაცთა მოდგმის მტრის საცთურებისგან, და წარმოადგენენ ზეციური იერუსალიმის მოზეიმე კრებას (ებრ. 12:18-24; გამოცხ. 12:12 და სხვა), - ქრისტიანები, რომლებიც ჯერაც ხორცში იმყოფებიან და უწყვეტ ბრძოლას აწარმოებენ უკეთურ ქვეყნიერებასთან, მებრძოლი ეკლესიაა, რომელსაც გამოცხადების წიგნში წარმოადგენენ... (გაგრძელება იხ. პუბლიკაციაში)


კოდექს ალიმენტარიუსი (ლათ. Codex Alimentarius - საკვების ხარისხის კოდექსი), რომელიც გაერო-მ შეიმუშავა 1961 წელს, და რომლის ფუნქციაში შედის მომხმარებელთა ჯანმრთელობის დაცვა, ეს არის მარეგულირებელი ორგანო, რომელიც მოქმედებს მრეწველობის, გაერო-ს (United Nations Organization, - UNO) და ჯანმო-ს (World Health Organization, - WHO), ასევე სასურსათო და სასოფლო სამეურნეო ორგანიზაციის (Food and Agriculture Organization – FAO - ფაო) გავლენით. კოდექს ალიმენტარიუსი აწესებს საკვები პროდუქტებით ვაჭრობისა და მათი უსაფრთხოების საერთაშორისო სტანდარტებს. არსებითად მას არა აქვს სავალდებულო ხასიათი, მაგრამ დე ფაქტო მან მოიპოვა გამოყენებისთვის სავალდებულო დოკუმენტის სტატუსი, რადგან ამ კოდექსს აკონტროლებენ ჯანმო (WHO) და ფაო (FAO).


ჩვენ შეგვიძლია შევიგრძნოთ ჩვენი სარწმუნოების სიმართლე, მაგრამ ყოველთვის როდი ძალგვიძს ურწმუნო ადამიანს განვუმარტოთ ან დავუმტკიცოთ მისი ჭეშმარიტება. ათეისტების გონივრული შეკითხვები ზოგჯერ ჩიხში ამწვდევენ ყველაზე გულწრფელ ქრისტიანებსაც კი. ამიტომ, მოდი გავერკვეთ ზოგიერთ რთულ საკითხში და იმაშიც, თუ როგორ უნდა ვუპასუხოთ ათეისტთა ყველაზე გავრცელებულ კითხვებს.
ღირ. იოსებ ვოლოკოლამელი


ღირ. იოსებ ვოლოკოლამელის (1440–1515) თხზულება "განმანათლებელი" შედგა იუდეველთა მწვალებლობასთან ბრძოლის პროცესში, რომელიც არყევდა რუსეთს XV – XVI საუკუნეების მიჯნაზე. მართლმადიდებლური ღვთისმეტყველების ეს მოცულობითი კრებული მწყობრ სისტემაში აერთიანებს წმიდა წერილისა და წმიდა მამათა თხზულებების ფრაგმენტებს, ეპიზოდებს წმინდანთა ცხოვრებიდან და ეკლესიის ისტორიიდან.

საიდან მოვიდა ჩვენში ხატებთან სანთლების დანთების ჩვეულება, და როგორია მისი აზრი? არსებობს თუ არა სანთლების ანთებისა და ჩაქრობის რაიმე საეკლესიო წესი? მოდი, გავერკვეთ ამ საკითხში.
იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




22: 1-5. და მიჩვენა სიცოცხლის წყლის მდინარე, კამკამა, როგორც ბროლი, რომელიც მოედინებოდა ღვთისა და კრავის ტახტიდან. მისი მოედნის შუაში და მდინარის გაღმა-გამოღმა სიცოცხლის ხეა, ყოველთვიურად რომ გამოაქვს თორმეტი ნაყოფი, ხის ფოთლები კი კურნავენ ხალხებს. აღარაფერი დარჩება დაწყევლილი, ღვთისა და კრავის ტახტი იქნება იქ, და მისი მონები მოემსახურებიან მას. იხილავენ მის სახეს და მათ შუბლზე იქნება მისი სახელი. ღამე აღარ იქნება იქ, ასე რომ, აღარც სანთელი დასჭირდებათ და არც მზის ნათელი, რადგანაც ღმერთი გაანათლებს მათ, და იმეფებენ უკუნითი უკუნისამდე.


ხელთქმნილი კარვის ერთ-ერთი ყველაზე "შესამჩნევი" წმიდა საგანი, რომელსაც ძველაღთქმისეულ ღვთისმსახურებაში განეკუთვნებოდა საკმაოდ მნიშვნელოვანი როლი (შეად.: გამ. 29:37; 40:10, მთ. 23:18-20), გახლდათ სპილენძის სამსხვერპლო ყოვლადდასაწველი მსხვერპლისთვის (გამ. 20:24), რომელიც კარვის შიდა ეზოში იდგა წმიდათა წმიდაში შესასვლელთან (გამ. 40:6; ლევ. 4:7, 18; 2 პარ. 1:5-6).

წარსულს ჩაბარდა ის დროება, როდესაც საბჭოთა სახელმწიფო გაფაციცებით ადევნებდა თვალს თავისი მოქალაქეების ფსიქიურ და "სულიერ" სიჯანსაღეს და იცავდა მათ სხვადასხვა ტოტალიტარული სექტებისა და დესტრუქციული კულტებისგან. საზოგადოდ, როგორც წესი, იქ, სადაც არსებობს დიქტატურა (არა აქვს მნიშვნელობა სად იქნება ეს) აუცილებლად არსებობს მხოლოდ ერთი, ოფიციალური იდეოლოგია, რომელიც სხვა შეხედულებებს და რელიგიებს გასაქანს არ აძლევს.

... 255 წ. კართაგენში შედგა პირველი კრებითი გარჩევა საკითხისა მწვალებელთა ნათლისღების შესახებ. ამ კრებაზე ზოგიერთმა, მოციქულთა გადმოცემისა და კათოლიკე (საყოველთაო) ეკლესიის საზოგადო ჩვეულების თანახმად, მიიჩნია, რომ მწვალებლებში კანონიერად მონათლული კვლავ არ უნდა გადაინათლოს. სხვები მიჰყვებოდნენ საწინააღმდეგო შეხედულებას, და ამტკიცებდნენ, რომ არსებობს მხოლოდ ერთი ნათლობა - საეკლესიო, ამიტომაც, მწვალებლებს, როგორც ეკლესიის გარეთ მყოფთ, არ შეიძლება ჰქონდეთ ჭეშმარიტი და კათოლიკე (საყოველთაო) ნათლისღება.

"უთხრა უფალმა მოსეს: გააკეთე უნასი და დაამაგრე კეტზე. შეხედავს თუ არა მას ნაკბენი, განიკურნება. გააკეთა მოსემ სპილენძის გველი და დაამაგრა იგი კეტზე. როცა კი უკბენდა გველი ვინმეს, შეხედავდა კაცი ამ სპილენძის გველს და იკურნებოდა" (რიცხვ. 21:8-9).

ბილ გეიტსის, ილონ მასკის, სოროსის და სხვა მათ მსგავსთა გეგმები სრულიად უინტერესოა. დაე აქვეყნონ ასობით დოკუმენტი, დაე მადონამ უმღეროს ახალ მსოფლიო წესრიგს, დაე მუდმივად ჟღერდეს "ოქროს მილიარდი" და სხვა განზრახვები, - ამათ არანაირი მნიშვნელობა არა აქვთ! ყველა ეს ჩიპიზაცია, ვაქცინაცია და სხვა - ბულვარული პრესაა, არც მეტი არც ნაკლები. ეს ყველაფერი სრულიად უინტერესოა შემდეგი მიზეზების გამო:

შეიძლება მოგვეჩვენოს, რომ "დიდი ქალაქი" ბაბილონი ამ სახელით ხუთი იმპერიიდან პირველის, ანუ ბაბილონის ანალოგიითაა წოდებული. მაგრამ, ეს ასე არ არის. თავისი სახელი "დიდი ქალაქი" მან მიიღო ბაბილონის გოდოლის მშენებლობიდან.

სანამ ნებისმიერი რელიგიური ჯგუფის ხელმძღვანელს ან მიმდევრებს მივენდობოდეთ - იქნება ეს მონასტერი, სამრევლო, საძმო, მისიონერული თემი და ა. შ., სასურველია საკუთარ თავს დავუსვათ შემდეგი შეკითხვები: ...

თუმცა ცნობილია ანტიქრისტეს სახელის რიცხვი, ჩვენ არაფერი უნდა ვამტკიცოთ ნაჩქარევად თვით სახელთან დაკავშირებით, რადგან რიცხვი შეიძლება მიუდგეს მრავალ სახელს; ანტიქრისტეს სამეფოსა და სიკვდილის შესახებ!

ინტერნეტში, ე. წ. "აღმაშენებელი საზოგადოების" მიერ ვრცელდება ვიდეოები ქრისტიანთათვის, რომლებიც მიზნად ისახავენ მათი რწმენის შერყევას. ისინი ამტკიცებენ, თითქოსდა არსებობს "მოციქულ პეტრეს გამოსამშვიდობებელი ეპისტოლე მოძღვარ პავლესადმი". მაგრამ, ასეთი წერილი ბიბლიაში არ გვაქვს!

"აჰა, მოვალ, როგორც მპარავი: ნეტა მას, ვინც ფხიზლობს და იცავს თავის სამოსს, რათა შიშვლად არ იაროს და არ იხილონ მისი სირცხვილი" (გამოცხ. 16:15). ახალაღთქმისეულ წმიდა ტექსტებში მტკიცებულება "მოვალ, როგორც მპარავი" არაერთხელ გვხვდება და ყველა შემთხვევაში პირდაპირ არის დაკავშირებული მეორედ მოსვლასთან (შეად.: "ხოლო უფლის დღე მოვა როგორც მპარავი, ... " (2 პეტ. 3:10; 1 თესალონიკ. 5:1-10, "გახსოვდეს, რაც მიგიღია და მოგსმენია, დაიცავი და მოინანიე; ხოლო თუ არ იფხიზლებ, მოვალ შენთან, როგორც მპარავი, და ვერ გაიგებ, რა დროს მოგივალ" (გამოცხ. 3:3) და სხვა).

იოანეს "გამოცხადების" მეორე ნაწილი, რომელსაც უწოდებენ "მოციქულ იოანეს წინასწარმეტყველურ ხილვებს", გამოყოფილია პირველი ნაწილისგან ("მიმართვა შვიდი ეკლესიისადმი, თთ. 1-3) არა მარტო მოქმედების ადგილის "მიწიერიდან" ზეციერში გადატანით, არამედ პრაქტიკულად ყველა ფორმისა და სიმბოლოს შეცვლით, რომლითაც იმოსება იოანესთვის ზეციური გამოცხადება.
ოკულტიზმის გზა


მთელი ოკულტური სწავლა-მოძღვრება შედგება "მეცნიერებათა" სამი ურთიერთდაკავშირებული ჯგუფისგან. პირველ ჯგუფს ეკუთვნის უმაღლესი ოკკულტიზმი, რომელიც, თავის მხრივ შეიცავს, თეურგიას, ტავმატურგიას და ფსიქურგიას.
ბიბლიის აპოლოგეტიკა


"კურთხეულ იყოს დიაცთა შორის იაელი, ხებერ კენიელის ცოლი!" (მსაჯ. 4 და 5). ასე შეაქო წინასწარმეტყველმა დებორამ იაელი, რომელმაც მოჰკლა სისარა, რაც ბიბლიის კრიტიკოსთა ერთ-ერთი საცთური ლოდია.

ვინაიდან ჩვენ ეს მსხვერპლი გავიხსენეთ, მსურს, მონათლულებს მცირე რამ გითხრათ, - მცირე ზომით, მაგრამ უდიდესი ძალისა და სარგებლის მქონე, იმიტომ, რომ თქმული ჩვენი კი არ არის, არამედ სულიწმიდისაა. მაშ, რა არის ეს? მრავალნი ამ მსხვერპლს წელიწადში ერთხელ ეზიარებიან, მეორენი - ორჯერ, სხვანი - მრავალჯერ.

იმის გათვალისწინებით, რაც წინა პუბლიკაციებში ითქვა, არსებობს საფუძველი ვამტკიცოთ, რომ თვით ყველაზე სრულყოფილი გულისხმისყოფა იმ მნიშვნელობებისა, რომლებიც იოანეს გამოცხადებაში მოცემულია სიმბოლოებით: "გამოსახულება", "რიცხვი" და "მხეცის სახელი", ადამიანს გარანტიას არ აძლევს, რომ სულიერ გამარჯვებას მოიპოვებს ამ უკეთურ გამოსახულებებზე.

რა არის შეცბუნება? დაკავშირებულია თუ არა ის ჩვეულებრივ მორცხვობასთან? და რატომ მიიჩნევა შეცბუნება ცოდვად?

ევსები კესარიელის საეკლესიო ისტორიის თანახმად, სასტიკმა და ბოროტმა იმპერატორმა დომიციანემ (81-96 წწ.) თავისი მმართველობის ბოლო წლებში განახორციელა ქრისტიანთა მეორე დევნულება. ამ დევნულების შედეგად წმიდა მოციქული იოანე, რომელსაც ეკლესიამ ღვთისმეტყველი უწოდა, გადასახლებულ იქნა კუნძულ პატმოსზე, სადაც მან ღმრთისგან უკანასკნელ დღეთა შესახებ მიიღო გამოცხადება.
იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




9-12. მაშინ მოვიდა ერთი იმ შვიდ ანგელოზთაგან, რომელთაც ჰქონდათ უკანასკნელი წყლულებით სავსე შვიდი თასი, და მითხრა: მოდი და გიჩვენებ ქალს, სასძლოს კრავისას. ამიყვანა სულით დიდსა და მაღალ მთაზე, და მიჩვენა დიდი ქალაქი, წმიდა იერუსალიმი, ღვთისაგან რომ ჩამოდიოდა ზეცით, და ჰქონდა დიდება ღვთისა, ხოლო მისი მნათობი პატიოსან თვალსა ჰგავდა, ბროლივით გამჭვირვალე იასპის ქვას. ვრცელი და მაღალი გალავნით შემოზღუდულს თორმეტი ბჭე ჰქონდა, ბჭეებზე - თორმეტი ანგელოზი, და ზედ ეწერა ისრაელის თორმეტი ტომის სახელი.

ზოგჯერ დემონები მორწმუნე ადამიანებს არ აძლევენ შესაძლებლობას დაინახონ ჭეშმარიტება, არამედ მას ამაო აზრებით ცვლიან და უმთავრესს განარიდებენ ადამიანს. მაგრამ, რა არის უმთავრესი?

ჯვარზე ჩვენი მაცხოვრის სიკვდილი და მისი მკვდრეთით აღდგომა ჩვენი ცხონების საქმეა. გამოდის, რომ იუდაზე და მის გამცემლობაზე იყო დამოკიდებული კაცთა მოდგმის ცხონება? სინამდვილეში ეს ასე არ არის.

წინა პუბლიკაციაში, რომელიც ეძღვნებოდა იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადების "სატაძრო" მნიშვნელობებსა და მოწმობებს, აღნიშნული იყო ის მნიშვნელოვანი ვითარება, რომ იდუმალთმხილველისთვის გამოცხადებული ზეციური კარავი, რომლისგანაც იწყება და რომელშიც სრულდება ახალაღთქმისეული დროების ყველა ფუძემდებლური მოვლენა, პირდაპირი სამოციქულო მოწმობაა ახალი აღთქმის რეალურობისა და ქმედითობისა (შეად.: ებრ. 8:2; 9:11; 10:15-23 და სხვა).

ბიბლია სავსეა წინასწარმეტყველებებით სამყაროს მომავალ ხვედრზე, ცალკეულ ხალხებსა და კონკრეტულ ადამიანებზე. ხოლო ზოგიერთი ბიბლიური წიგნი წინასწარმეტყველურადაც კი იწოდება, ანუ ისეთ წიგნად, რომელიც, როგორც ეკლესიას სწამს, ღმრთის ნებას იუწყება: ასეთი წიგნებია ესაიას, იერემიას, ეზეკიელის, დანიელის და სხვათა (ე. წ. მცირე წინასწარმეტყველთა) წინასწარმეტყველებანი. ამათგან ყველა არ არის მკაფიო და იოლად გასაგები, ზოგიერთი მათგანი კი ბნელად გვეჩვენება. მაგრამ ყველაზე გაუგებარ წინასწარმეტყველებებშიც კი აუცილებლად არის აზრი, და ხშირად - ძალიან ღრმა და მნიშვნელოვანიც.
ბიბლიის აპოლოგეტიკა


კრიტიკოსებს ბიბლიაზე თავდასხმა სწორედ ამ მხრიდან უყვართ. მაგრამ ისინი ივიწყებენ, რომ ბიბლია - ეს არის წიგნი, რომელიც აღმოსავლეთში და აღმოსავლეთისთვის დამახასიათებელ სტილში დაიწერა.

თავისუფლება - უდიადესი ნიჭია და, როგორც ნებისმიერი ნიჭი, ის შეიძლება საშიში გახდეს მისი გამოყენებისას. შემთხვევითი არ არის ის, რომ მრავალი კომენტატორი სწორედ თავისუფლებას მიიჩნევს ღმრთის ხატად. ეს არის საბაზისო დახასიათება, რომლითაც მხოლოდ ანგელოზები და ადამიანები არიან დაჯილდოვებულნი. ჭეშმარიტ თავისუფლებას ფლობს მხოლოდ ღმერთი.

ხშირად გვესმის ასეთი გამოთქმა, რომლითაც თითქოსდა ღმერთი გვაფრთხილებს: "რაშიც მიგასწრებ იმაში განგსჯი". ანუ, თუკი ადამიანი რაიმე ცოდვაში მოკვდება, ღმერთი მას ამ ცოდვის გამო დასჯის, ხოლო თუ ადამიანი ინანიებს ამა თუ იმ ცოდვს, ღმრთისგან ამის გამო არ დაისჯება. როგორც ცნობილია, ამგვარი ფრაზა სახარებაში არ გვაქვს, მაშ საიდან მოდის იგი?
იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




5-8. ხოლო ტახტზე მჯდომარემ თქვა: აჰა, ყველაფერს შევქმნი ახალს. მე კი მითხრა: დაწერე, რადგან ეს სიტყვები სარწმუნოა და ჭეშმარიტი. კვლავ მითხრა მე: აღსრულდა. მე ვარ ანი და ჰაე, დასაბამი და დასასრული. და უსასყიდლოდ ვასმევ მწყურვალს სიცოცხლის წყლის წყაროს. მძლეველი დაიმკვიდრებს ამას, და მე ვიქნები მისი ღმერთი, ხოლო ის იქნება ჩემი ძე. მხდალთა და ურწმუნოთა, ბილწთა და მკვლელთა, მეძავთა და გრძნეულთა, კერპთაყვანისმცემელთა და ყოველთა მატყუარათა ხვედრი კი ტბაშია, ცეცხლითა და გოგირდით მოგიზგიზეში. და ეს არის მეორე სიკვდილი.

წინა პუბლიკაციებში საკმაოდ დეტალურად განვიხილავდით საკითხს, თუ რატომ არ წარმოადგენს იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადების დაფარული მნიშვნელობები რაიმე "ახალს" და "განსაკუთრებულ" ცოდნას, - და თუ რატომ უნდა ვეძებოთ ეს მნიშვნელობები ქრისტეს ეკლესიის აშკარა, საჯარო და ღია მოწმობებში.

(იოანე 15:13)

ფრაზა "არავისა აქვს იმაზე დიდი სიყვარული" გამოიყენება მაშინ, როდესაც საჭიროა ხაზი გაესვას იმას, რომ თავგანწირვა - ეს არის ყველაზე უდიადესი სათნოება. ეს გამონათქვამი ღრმა შეიჭრა ქრისტიანული ქვეყნების კულტურაში - როგორც დასავლეთში, ასევე აღმოსავლეთში.
ბიბლიის აპოლოგეტიკა


ახალ აღთქმაში გვხვდება ციტატები ძველი აღთქმიდან, რომლებიც სრულად როდი ემთხვევიან ორიგინალს. გვაძლევს თუ არა ეს უფლებას დავასკვნათ, რომ უფალი არ ზრუნავს თავისი სიტყვის მთლიანობაზე, თუ ეს ახალი აღთქმის წიგნთა ავტორების არაღვთითშთაგონებულობას უნდა მივაწეროთ, როგორც ამას ბიბლიის კრიტიკოსები აცხადებენ?
ბიბლიის აპოლოგეტიკა


კრიტიკოსები დარწმუნებულნი არიან, რომ ოთხი მახარობლის მიერ ნაუწყები ჯვარზე მიკრული წარწერის შესახებ, რომლებიც არ ეთმხვევიან ერთურთ, თითქოსდა წმ. წერილის ამ ნაწილის არაღმრთივსულიერებაზე მეტყველებს.

იოანე ღვთისმეტყველის "გამოცხადების" მკითხველთა უმეტესობა, ფიქრობს რა იმ გასაოცარ და იდუმალ სახეებზე, რომლებიც იდუმალთმხილველს ზეციურ ხილვებში მიეცა, გონებრივ განსჯას იწყებს კითხვით "რა ხდება?" და "როდის მოხდება?" მაგრამ ამ ახალაღთქმისეული მოვლენების გულისხმისყოფის მიახლება შესაძლებელია მარტო ერთი კითხვის დასმით: "სად ხდება ეს ყოველივე?" - ამ კითხვის პასუხია ხელთუქმნელი ზეციური ტაძრი, რომელშიც ახალი სრულყოფილი აღთქმის სულიერი რეალიები იხატება.
იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




1-4. მერე ვიხილე ახალი ცა და ახალი მიწა, რადგანაც პირველი ცა და პირველი მიწა გადაეგო, და ზღვა აღარ არის. ვიხილე წმიდა ქალაქი, ახალი იერუსალიმი, ღვთისაგან ჩამომავალი ზეცით, სასძლოსავით გამზადებული და სასიძოსთვის შემკული. და მომესმა მგრგვინავი ხმა ტახტით, რომელმაც თქვა: აჰა, კარავი ღვთისა კაცთა შორის, რომელიც დაემკვიდრება მათში, და თვით ღმერთი იქნება მათთან. შეაშრობს ღმერთი მათ თვალზე ცრემლს, და აღარ იქნება სიკვდილი: აღარც გლოვა, აღარც ტირილი და ტანჯვა იქნება, რადგანაც გადაეგო ყოველივე უწინდელი.

90-ე ფსალმუნი დავითის ერთ-ერთი უძლიერესი ფსალმუნია. ის ძალიან უყვართ მორწმუნეებს. ფსალმუნი, როგორც საზოგადოდ, ისევე კონკრეტულ შემთხვევაში, აძლიერებს რწმენას, გვაძლევს ძალას, რათა დავთრგუნოთ ყოველგვარი შიში და გავფანტოთ ბნელი. ამ სტატიაში გვსურს შევეხოთ თემას, რომელიც ამ ფსალმუნის კითხვისას მრავალში შეკითხვებს ბადებს. კერძოდ: რა არის "ჭირი" და ვინ არის ეს "შუადღის ეშმაკი"? მოდი, ვიმსჯელოთ ამის შესახებ.

ჩვენი საიტის სტატიებში უკვე გვქონდა მსჯელობა იმაზე, რომ იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადების წიგნი ახალაღთმისეული აზრით წარმოგვიჩენს ყველაზე ძნელად გასააზრებელ ბიბლიურ მოწმობებს, - ხოლო ერთ-ერთ ყველაზე იდუმალ ადგილს ძველაღთმისეულ წერილში წარმოადგენს ეზეკიელის "სატაძრო" ხილვა, სადაც წარმოდგენილია ორი სხვადასხვა ტაძარი, რომელთაგან პირველი ხელთქმნილია, და შეესაბამება ძველაღთქმისეულ დროებას, - მეორე კი გვიხატავს კარავს, რომელიც შეესაბამება იმ სულიერ რეალიებს, რომლებიც მომავალ აღთქმასთან ერთად მოვლენ სამყაროში.
იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




11-15. მაშინ ვიხილე დიდი თეთრი ტახტი და მასზე მჯდომარე, ვისი სახისგანაც ილტვოდნენ მიწა და ცა, და აღარ აღმოჩნდა ადგილი მათი. და ვიხილე ტახტის წინ მდგომარე მკვდრები, დიდნი თუ მცირენი, და გადაშლილი წიგნები. გადაიშალა სხვა წიგნიც, რომელიც არის სიცოცხლის წიგნი, და, თანახმად იმისა, რაც წიგნებში წერია, მათი საქმისამებრ განკითხულ იქნენ მკვდრები. ზღვამ, სიკვდილმა და ჯოჯოხეთმა დააბრუნეს თავიანთი მკვდრები, და, თანახმად მისი საქმისა, განკითხულ იქნა თვითეული. სიკვდილი და ჯოჯოხეთი კი დაინთქნენ ცეცხლის ტბაში, და სწორედ ცეცხლის ეს ტბაა მეორე სიკვდილი. ცეცხლის ტბაშივე ჩავარდა, ვინც არ იყო ჩაწერილი სიცოცხლის წიგნში.

იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადებაში წარმოდგენილ სიმბოლოთა განხილვისას, განსაკუთრებულად მნიშვნელოვანია გვითვალისწინოთ ის ვითარება, რომ წიგნის აზრობრივი პანორამები მნიშვნელოვანწილად არიან დაკავშირებულნი პრინციპებთან და წესებთან, რომლებიც წინასწარმეტყველმა მოსემ ხელთქმნილი ტაძრის დროს მსახურებისთვის დააწესა.

წინამდებარე პუბლიკაცია ეძღვნება მართლმადიდებლური ეკლესიის ფარგლებს გარეთ აღსრულებულ საიდუმლოებებს, კერძოდ ეკლესიისკენ მოქცეული ყველა მწვალებლისა თუ სქიზმატის გადანათვლისა ან არგადანათვლის საკითხს.

რადგან იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადების წიგნიში წარმოდგენილი წინასწარმეტყველური ხილვები, ბუკვალურად აღსავსეა "სამხედრო" და "საბრძოლო" სიმბოლიკით, წიგნის ზედაპირული დათვალიერებიდანაც კი შეიძლება შეგვექმნას შთაბეჭდილება, რომ მასში ბუკვალურად ნაუწყებია მომავალი ომები, სადაც საბრძოლო ველზე გამოვლენ და ერთმანეთს შეეჯახებიან სხვადასხვა ადამიანური "ჯარები".
ბიბლიის აპოლოგეტიკა


თვით განსხვავებათა არსებობის ფაქტის უარყოფა არ შეიძლება, მაგრამ საჭიროა ჩავწვდეთ განსხვავებათა მნიშვნელობას. შეიძლება დავუშვათ ორი მიზეზი: ან ეს განსხვავებანი დაუშვეს თვით მახარობლებლმა, რაც მიმანიშნებელი იქნებოდა მათ ადამიანურ უძლურებაზე, ან ისინი დაშვებულია განზრახვით სულიწმიდის მიერ, რაც განპირობებულია ღმრთის სიბრძნით.

მართლმადიდებლობაში წმინდანებად იწოდებიან ქრისტესადმი ჭეშმარიტი რწმენით მცხოვრები ადამიანები, რომლებიც ესათნოვნენ ღმერთს თავიანთი მართალი, პატიოსანი და სათნო ცხოვრებით. ეკლესიის მამები, ანუ წმიდა მამები, - ღმრთის მართალთა უფრო ვიწრო კატეგორიაა. მე-4 საუკუნიდან ასე იწოდებიან წმინდანები, რომელთაც მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანეს მართლმადიდებლურ ღვთისმეტყველებაში.
იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




7-10. ხოლო ათასი წლის გასრულების შემდეგ სატანა თავს დაიხსნის საპყრობილედან. და გამოვა, რათა ქვეყნიერების ოთხსავ მხარეს აცთუნოს ხალხები, გოგი და მაგოგი, და საბრძოლველად შეკრიბოს ისინი, რომელთა სიმრავლე, როგორც ქვიშა ზღვისა, მართლაც მოედვნენ მიწის მთელ სივრცეს და გარს შემოადგნენ წმიდათა ბანაკსა და საყვარელ ქალაქს; მაგრამ ჩამოეშვა ცეცხლი ზეცით და შთანთქა ისინი. ხოლო ეშმაკი, რომელმაც აცდუნა ისინი, ჩაგდებულ იქნა ცეცხლისა და გოგირდის ტბაში, სადაც არიან მხეცი და ცრუ წინასწარმეტყველი; და ეწამებიან დღე და ღამ უკუნითი უკუნისამდე.

დღეს მოკლედ განვიხილოთ პასუხები ისეთ კითხვებზე, როგორიცაა: "რა არის ჯოჯოხეთი", "როგორ გამოიყურება იგი ადამიანთა წარმოდგენებში და სინამდვილეში? "როგორი სატანჯველებია ჯოჯოხეთში"? "ვინ არის ჯოჯოხეთში ბატონ-პატრონი"? და "მარადიულია თუ არა ჯოჯოხეთური სატანჯველნი"?

იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება, ანუ აპოკალიფსისი, არა მარტო ახალი აღთქმის ერთ-ერთი საიდუმლოებებით მოცული წიგნია, არამედ საკმაოდ "არაპოლიტკორექტულიცაა". ასე, მაგალითად, აპოკალიფსისში აშკარავდება გარყვნილთა და იმ ადამიანთა ხვედრი, ვინც "ტოლერანტობის" გამო მათ არ ეწინააღმდეგება.

მიწიერ სიკეთეთა შესაძენად, რომელიც დროებით აკმაყოფილებს ვნებისა და წადილის საიდუმლო თუ აშკარა მოთხოვნილებებს, ადამიანის სული იძულებულია ივაჭროს საკუთარი თავით, რის შედეგადაც მეძავობს საკუთარ ღვთაებრივ ბუნებასთან მიმართებაში.

MET Gala 2023-ზე შეიკრიბნენ ისეთი ცნობილი "ვარსკვლავები", როგორებიც არიან Doja Cat, Bad Bunny и Lil Nas X. და სხვები. და თითქმის ყველა მათგანი შემოსილი იყო ძალიან სასაცილო და ბრიყვულ სამოსში. რატომ ხდება ასე? იმიტომ, რომ ისინი არიან ინდუსტრიის მონები და მათ შესაბამისადაც ეპყრობიან. მოდი, შევხედოთ ინდუსტრიის პაიკთა ამ ყოველწლიურ აღლუმს.

იმ მნიშვნელობათა გათვალისწინებით, რომლებიც მონიშნული იყო წინა პუბლიკაციებში, "რიცხვ 666-ის გამოსახულება" შეიძლება განვიხლოთ, როგორც ადამიანთა სულიერი და მშვინვიერი წახდენის ხატი, რომელიც ვლინდება ადამიანთა აზრებსა და მოქმედებებში, რომლებიც არ შეიწყნარებენ და არ იზიარებენ ახალი აღთქმის სჯულს.
იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




5-6. დანარჩენი მკვდრები კი არ გაცოცხლებულან ათასი წლის გასრულებამდე. ეს არის პირველი აღდგომა. ნეტარი და წმიდაა ყველა, ვისაც წილი უდევს პირველ აღდგომაში. მეორე სიკვდილის ხელმწიფება არ ვრცელდება მათზე, არამედ იქნებიან მღვდლები ღვთისა და ქრისტესი, ვისთან ერთადაც იმეფებენ ათას წელიწადს.
ბიბლიის აპოლოგეტიკა


"ბიბლია სავსეა შეცდომებით და წინააღმდეგობრივი ადგილებით" - ამბობენ მისი კრიტიკოსები. ასეთები ამტკიცებენ, თითქოსდა ბიბლია არ არის ღმრთის სიტყვა.
ბიბლიის აპოლოგეტიკა


კრიტიკოსებს აცბუნებს წარღვნისშემდგომი მამამთავრის მიერ, თავისი შვილიშვილის, ანუ ქამის შვილის და მისი შთამომავლობის დაწყევლა. ამაში ისინი მზად არიან დაინახონ მისი პირადი მრისხანება...

მეცნიერული სამყარო აბსოლუტურად გააოგნა ფილოსოფიის ცნობილი პროფესორის ენტონი ფლუს გამოსვლამ. უდავო ფაქტების გავლენით მეცნიერმა აღიარა, რომ ათეიზმი - აშკარა ცდომილებაა.

ათეიზმის ერთ-ერთ გავრცელებულ იდეას წარმოადგენს თეზისი ქრისტიანობის მითოლოგიურ ფესვებზე. თვით რელიგია, რომელმაც აღიარა რწმენა მკვდრეთით აღმდგარი განკაცებული ღმრთისადმი, სკეპტიკური მიმართულების ათეისტ ავტორთა შრომებში წარმოდგენილია არა ორიგინალურ რწმენად. ქადაგება მკვდრეთით აღმდგარ იესუ ქრისტეზე (1 კორ. 15:14, 17), მათი აზრით, ეს მხოლოდ წარმართ ღვთაებათა მკვდრეთით აღდგომის შესახებ არსებული ძველი მითების პლაგიატია. ამგვარად ქრისტიანთა რწმენა ატარებს სინკრეტულ ხასიათს.
იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება



გამოცხ. 20:4. ვიხილე ტახტნი და მათზე მსხდომარენი, რომელთაც მიეცა ხელმწიფება მსჯავრის აღსრულებისა, და იესოს მოწმობისა და ღვთის სიტყვისათვის თავმოკვეთილთა სულები, რომლებიც არც მხეცს ეთაყვანენ, არც მის ხატებას, და არ მიიღეს მისი ნიშანი თავიანთ შუბლსა თუ ხელზე; ამიტომაც გაცოცხლდნენ და ქრისტესთან ერთად სუფევდნენ ათას წელიწადს.

მრავალი გვეკითხება, აღდგომის შემდეგ რატომ არ გამოეცხადა უფალი მაშინათვე ყველა იუდეველს? კითხვა არის ფუჭი და ამაო. თავისი გამოცხადებით უფალს ყველას რწმენისკენ მოქცევა რომ შეძლებოდა, ის ამის გაკეთებას არ დააყოვნებდა. მაგრამ ის ვერანაირად მიდრეკდა იუდეველთ რწმენისკენ, აღდგომის შემდეგაც რომ გამოცხადებოდა. ამაში გვარწმუნებს ლაზარეს მაგალითი...
იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




გამოცხ. 20:1-3. ვიხილე ზეცით ჩამომავალი ანგელოზი, რომელსაც ხელთ ეპყრა უფსკრულის გასაღები და გრძელი ჯაჭვი. და შეიპყრო ურჩხული, დასაბამიერი გველი, რომელიც არის ეშმაკი და სატანა, და შეკრა იგი ათასი წლით. უფსრულში ჩააგდო და შიგ გამომწყვდეული ბეჭდით დაბეჭდა, რათა აღარ აცთუნებდეს ხალხებს, ვიდრე არ გასრულდება ათასი წელი, რის შემდეგაც მცირედი ხნით დახსნილ იქნას.

ქრისტეს შობიდან 2001 წელს მართლმადიდებელი ქრისტიანები და რომაელი კათოლიკეები პასექს ზეიმობდნენ ერთ დღეს 2/15 აპრილს. ეს დამთხვევა კარგი მიზეზია იმისთვის, რათა გავიხსენოთ, რა დროიდან არსებობს სხვადასხვა პასქალია (ანუ პასექის თარიღის გამოთვლის სისტემები), რა თვალსაზრისით არის ისინი შედგენილი და რამდენად რეალურია ერთიან პასქალიასთან დაბრუნება...
ბიბლიის აპოლოგეტიკა


კრიტიკოსები იმოწმებენ ფსალმუნთა ზოგიერთ გამონათქვამს, რომელიც შეუფერებელია უფლის ბაგეთათვის, რადგან უფრო ადამიანურ ვნებათათვის არის დამახასიათებელი...
იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება


გამოცხ. 19:17-21. და ვიხილე გზაზე მდგარი ერთი ანგელოზი, ხმამაღლა რომ შესძახა და უთხრა შუა ცაში მფრინავ ყველა ფრინველს: მოდით და ღვთის დიდ სერობაზე შემოკრბით, რათა ჭამოთ მეფეთა, ათასისთავთა და ძლიერთა ხორცი, ცხენთა თუ მხედართა, მონათა თუ თავისუფალთა, დიდთა თუ მცირეთა ხორცი. ვიხილე მხეცი, დედამიწის მეფენი და მათი ლაშქარნი, ერთად შეკრებილნი, რათა შებმოდნენ ცხენზე მჯდომსა და მის მხედრობას. შეპყრობილ იქნა მხეცი და მასთან ერთად ცრუ წინასწარმეტყველიც, მის წინაშე რომ ახდენდა სასწაულებს, რითაც აცთუნა მხეცის ნიშნის მიმღებნი და მისი ხატის მოთაყვანენი, და ორივენი ცოცხლად იქნენ ჩაყრილი გოგირდით მოგიზგიზე ცეცხლის ტბაში. დანარჩენები კი მოისრნენ ცხენზე მჯდომარის მახვილით, რომელიც გამოდიოდა მისი პირიდან, და ყველა ფრინველი მიაძღა მათ მძორს.

NHL (National Hockey League)-ის ზოგიერთმა მოთამაშემ უარი თქვა ეტარებინა ცისარტყელას დროშებიანი მაისურები, რაც საკუთარი რელიგიური მრწამსით გაამართლეს. და ყოველთვის, ჟურნალისტები ახორციელებდნენ ტოტალური ცილისწამებას ამ ჰოკეისტთა მიმართ. აი ვითარება, რომელიც ავტორიტარულ მიმართულებას იღებს.

ახალაღთქმისეულ ეპოქაში სულიერი ბრძოლის ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვან ასპექსტს წარმოადგენს ის ვითარება, რომ ადამიანთან ყველაზე ახლოს მდგომი, მაგრამ არც ისე ცხადი მისი შინაგანი მტერი ბევრად საშიშია იმ აშკარა მტრებზე, მსოფლიო მასშტაბის ბნელეთის მხედრებზე, რომლებიც ადამიანისგან "მოშორებით" დგანან.

სინანულის (აღსარების) საიდუმლო - ღმრთის ჭეშმარიტი ნიჭია, რადგან აღსარებაზე მოსული ადამიანი, შეინანებს რა თავის ცოდვებს, საკუთარ უკვდავ სულს მარადიული ნეტარებისთვის ამზადებს. უფალმა აღსარება გვიბოძა, როგორც ცხონება, რადგან სხვაგვარად ის ვერ აღსრულდებოდა ნათლისღების საიდუმლოს შემდეგ, და ვერავინ ჩვენთაგან ვერ ცხონდებოდა, უფალს ეს საიდუმლო რომ არ დაეწესებინა. გულწრფელად მონანული ადამიანი, შეიძლება ითქვას, აღასრულებს განმეორებით ნათლობას, რასაც ლოცვებშიც კი იმეორებს მღვდელმსახური.

კითხვა: ადამიანურად რომ განვსაჯოთ, ყველა ადამიანი კარგი როდია და ყველა არ არის ცუდი. წმინდანები და ბოროტები მცირედნი არიან, ადამიანთა ძირითადი მასა კი შედგება, როგორც კეთილი, ასევე ცუდი ადამიანებისგან. შეიძლება ისინი არც ცუდები იყვნენ და არც კარგები. ისეთი შთაბეჭდილება გვრჩება, რომ ჩვენ ვერ ვწვდებით სამოთხეს, მაგრამ ჯოჯოხეთური ტანჯვაც - ჩვენს შემთხვევაში, საკმაოდ სასტიკია ამგვარი ადამიანებისთვის. მაშ, რატომ არ ლაპარაკობს ეკლესია არანაირ შუალედურ მდგომარეობაზე?

ქრისტიანები, რომლებმაც სულ ახლახან მიიღეს ქრისტიანული ნათლობა და კატეხიზაცია, ხშირად აწყდებიან მრავალ საკითხს, რომელიც მათი ცხოვრების წესსა და ჯეროვან, ქრისტიანულ ყოფა-ცხოვრებას ეხება. მათ შორის ლოცვითი განაწესი უმთავრესია და ამ მხრივ, ქრისტიანების წინაშე ხშირად დგება საკითხი - სად ვილოცოთ? სად შეიძლება ხატების განთავსება და სად არა? ამ საკითხს ეძღვნება წინამდებარე პუბლიკაციაც.
ბიბლიის აპოლოგეტიკა


წინასწარმეტყველ იონას წიგნი ყველაზე მეტი პოპულარობით სარგებლობს ბიბლიის კრიტიკოსთა შორის. მაგრამ, რაც გინდ უცნაური იყოს, ის მათ ხელში საკმაოდ უსუსური იარაღია, რომელიც, ამავდროულად, მათვე აზიანებს.

სიცრუე - ყოველთვის ცოდვაა. მაგრამ რატომღაც პირველ აპრილს მრავალთა თვალში ის ცოდვიდან "უწყინარ" ხუმრობად იქცევა. რითი ავხსნათ ზნეობრიობის ასეთი გარყვნილი მეტამორფოზა?
იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება


გამოცხ. 19:11-16. 11. ვიხილე გახსნილი ცა და, აჰა, თეთრი ცხენი და მისი მხედარი, რომელიც იწოდება სარწმუნოდ და ჭეშმარიტად, რადგანაც სიმართლით განიკითხავს და იბრძვის. თვალები ცეცხლის ალს მიუგავდა, მრავალი გვირგვინი ედგა თავზე და ზედ ეწერა სახელი, რომელიც არავინ იცის მის გარდა. სისხლით ნაღები სამოსით იყო მოსილი, და სახელი მისი - ღვთისა სიტყვა. ციური ლაშქარი მისდევდა, თეთრ ცხენებზე ამხედრებული და სპეტაკი და წმიდა ბისონით მოსილი. მისი პირიდან გამოდიოდა ბასრი მახვილი, რათა მოესრა წარმართნი, რკინის კვერთხით ემწყემსა ისინი და დაეწურა ყოვლისმპყრობელი ღვთის რისხვის მძვინვარე ღვინის საწნახელი. ხოლო სამოსსა და თეძოზე აწერია მისი სახელი: მეუფეთა მეუფე და უფლებათა უფალი.

წინამდებარე სასწავლო სახელმძღვანელო წარმოადგენს ძველი აღთქმის წმიდა წერილის ლექციათა რედაქტირებულ კურსს, რომელიც განკუთვნილია წმიდა-ტიხონის მართლმადიდებლური ჰუმანიტარული უნივერსიტეტის მსმენელთათვის, და წარმოადგენს წმიდა წერილის შესწავლის შესავალს. კურსის მთავარი მიზანია - მოამზადოს სტუდენტები ბიბლიის დამოუკიდებელი შესწავლისთვის და, შეძლებისდაგვარად, ჩანერგოს მათში ამ საქმის სიყვარული.

ამ შეკითხვას არ იძლევა ის, ვინც გარდაცვლილისგან იღებს ბინას ან რაიმე მნიშვნელოვან მემკვიდრეობას. ხოლო ნივთებთან დაკავშირებით იტყვის, დიახ, დაუშვებელიაო გარდაცვლილის ნივთების ტარება. მაგრამ ეს არის ცრუმორწმუნეობრივი შეხედულება, ამაო მიზეზი. ეს არის დემონთა მიერ შთაგონებული აზრი, ადამიანში შიშსა და მღელვარებას რომ ნერგავენ, მაშასადამე გარდაცვლილისადმი შიშსაც. კერძოდ, ადამიანს უჩნდება შიში, თითქოსდა გარდაცვლილის ნივთების ტარებით მისი სიკვდილი დადგება დროზე ადრე. ხოლო სადაც არის შიში, იქ არ არის ღმრთისადმი რწმენა და სასოება.

ხშირად სხვადასხვა დისკუსიაში მიტევების თემაზე მოჰყავთ ჯვარცმული კეთილგონიერი ავაზაკის მაგალითი, როდესაც მაცხოვარმა თავისი ცოდვები მიუტევა. ... მაგრამ ეს ხომ საკმაოდ რთული მომენტია, ის ერთგვარი გაგებით შემაცბუნებელიც კია. ჩვენს წინაშე ხომ არის ადამიანი, რომელსაც, შესაძლოა, ცხოვრებაში საერთოდ კარგი არაფერი უკეთებია. და ამასთან მხოლოდ ერთი ფრაზის გამო მიეტევა.


მართლმადიდებლური სწავლებით სულთმოფენობის დღიდან სულიწმიდა ეკლესიაში განუწყვეტლივ იმყოფება და უხვად აძლევს ეკლესიას ყველა საღმრთო ნიჭსა და ცხოველმყოფელ ძალას (იხ. საქმე 10:44-48; 11:15-16; 15:8-9; 19:6). ეკლესიაში ყველაფერი სულიწმიდის მიერ აღსრულდება: მცირედიც და დიდიც. აი რა არის ეკლესია. ეკლესია - თვით ცხოვრებაა წმიდა სამებაში: მამასა, ძესა და სულიწმიდაში.


პირველი და ძირითადი ხატება, რომლითაც გამოცხადების წიგნში იმოსება მედღესასწაულე ეკლესია, არის სამღვდლო, - და ეს ხატება იხსნება სპეტაკი სამოსლით შემოსილი ოცდაოთხი მხცოვანის ხილვით, რომლებიც პირდაპირ დიადი ზეციური საყდრის წინაშე განლაგებულ ოცდაოთხ საყდარზე სხედან (გამოცხ. 4:4).

იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება


გამოცხ. 19:7-10. გვიხაროდეს და ვილხენდეთ, და დიდება მივაგოთ მას, ვინაიდან მოვიდა კრავის ქორწილი და მისმა სასძლომ განიმზადა თავი. და მიეცა მას შესამოსად წმიდა და ნათელი ბისონი, რადგანაც წმიდათა სიმართლეა იგი. და მითხრა მე: დაწერე: ნეტარნი არიან კრავის საქორწინო სერობაზე წვეულნი. და მითხრა: ესენი არიან ჭეშმარიტი სიტყვები ღვთისა. ფეხქვეშ ჩავუვარდი, რომ თაყვანი მეცა მისთვის, მაგრამ მან მითხრა: ნუ იზამ ამას; თანამონა ვარ შენი და შენი ძმებისა, რომლებსაც აქვთ მოწმობა იესოსი. მე კი არა, ღმერთს ეცი თაყვანი, რადგანაც იესოს მოწმობა არის წინასწარმეტყველების სული.


წმ. მოციქულ იოანე ღვთისმეტყველის თხზულებები სრულიად განსაკუთრებულ მოვლენას წარმოადგენს ახალაღთქმისეული წმიდა მწერლობის წიგნთა შორის. მისი სახარებები არ ჰგავს სხვა სახარებებს, მის აპოკალიფსისს კი საერთოდ ბადალი არ ჰყავს.


წმიდა მოციქული და მახარობელი იოანე ღვთისმეტყველი პირველ ქრისტიანებს მოუწოდებდა არ შეეყვარებინათ წუთისოფელი და ის, რაც წუთისოფელშია, არამედ ამბობდა: "ეს ქვეყანაც გარდავა და მისი გულისთქმაც, ღვთის ნებისმყოფელი კი წარუვალია უკუნისამდე. ყრმანო, უკანასკნელი ჟამია..." (1 იოანე 2:17-18).


აუცილებელია ყურადღება მივაქციოთ იმას, რომ მიმრქმელები ღვთისმოსავ ადამიანთაგან უნდა შეირჩნენ, რომლებიც აღსაზრდელის რწმენაში დარიგებასაც შეძლებენ.


იგავის დარიგებისგან სარგებელი რომ მივიღოთ, მნიშვნელოვანია გავიგოთ თუ რაში მდგომარეობდა იმ ქალწულთა სათნოება, რომლებმაც თან წაიღეს ზეთის მარაგი. რატომ უწოდებს მათ ქრისტე გონიერ ქალწულთ? რაშია მათი გონიერება? და რაშია უგუნურება იმ ქალწულებისა, რომლებმაც ზეთის მარაგი არ მოამზადეს? და ყველაზე მთავარი - რომელ ქალწულებს შევადაროთ საკუთარი თავი?


როგორც ადრე არაერთხელ აღვნიშნეთ, გამოცხადების წიგნის დასაწყისსა და დასასრულს ხაზგასმულია ის სიმბოლოები და მნიშვნელობები, რომლებიც ერთ წინასწარმეტყველურ ზოლად გასდევს მის სიუჟეტებს. რადგან იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება იწყება და მთავრდება უფლის პირდაპირი მიმართვით თავისი ეკლესიისადმი - სწორედ ქრისტეს ეკლესიის სიმბოლოები უნდა აღვიქვათ იმ მთავარ და "მუდმივ" მაკავშირებელ რგოლად, რომელიც, იდუმალთმხილველის ყველა გამოცხადებულ ხილვაში ფიგურირებს და ერთ მთლიან თხრობად შემოჰკრებს მათ.
იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება


გამოცხ. 19:1-6. შემდგომ ამისა, მომესმა ცაში მგრგვინავი ხმა, როგორც ხმა ურიცხვი ხალხისა, რომელიც ამბობდა: ალილუია! ხსნა, დიდება და ძალი ჩვენი ღვთისაა! რადგანაც ჭეშმარიტი და სამართლიანია მისი განკითხვა, ვინაიდან განიკითხა დიდი მეძავი, თავისი სიძვით რომ გახრწნა ქვეყანა, და იძია მისი ხელიდან თავისი მონების სისხლი. განმეორებით ითქვა: ალილუია! და მისი კვამლი ადის უკუნითი უკუნისამდე. ოთხი ცხოველი და ოცდაოთხი უხუცესი დაემხნენ და თაყვანი სცეს ტახტზე მჯდომარე ღმერთს, და თქვეს: ამინ! ალილუია! და გამოვიდა ხმა ტახტით, რომელმაც თქვა: აქებდეთ ჩვენს ღმერთს ყოველი მონა მისი და მოშიში მისი, მცირე თუ დიდი. და მომესმა ხმა, როგორც დიდძალი ხალხის, მრავალი წყლისა და საზარი ქუხილის ხმა, რომელმაც თქვა: ალილუია! რადგანაც გამეფდა უფალი ღმერთი ჩვენი, ყოვლისმპყრობელი.

შესავალი

წინასწარი ცნობები ნეტ. ავგუსტინეს "საღმრთო ქალაქის" შესახებ - თხზულების გაჩენის ისტორიული ვითარებები, მისი მნიშვნელობა, მიზანი, ამოცანა, გეგმა, შინაარსის დაყოფა. ჩვენი ნაშრომის წყაროები და სახელმძღვანელოები.

I.1. შესავალი. იობის წიგნის გაურკვევლობანი და კითხვები

ბიბლიურ წიგნთა შორის იობის წიგნს განსაკუთრებული ადგილი უჭირავს. ალბათ, წმიდა წერილის არც ერთ განყოფილებას არ გამოუწვევია ყველა დროისა და ეპოქის მკითხველის ესოდენ მრავალგვაროვანი და ზოგჯერ წინააღმდეგობრივი ინტერპრეტაცია. ბიბლიის ღმრთის მადლით გაბრძნობილი კომენტატორებიც კი, როგორებიც იყვნენ ძველი წმიდა მამები, არაერთხელ აღნიშნავენ მისი განმარტების სირთულეებს.

თავი I. ვერბალური ღმრთითშთაგონებულობის თეორია

ამ თეორიის (4) წინააღმდეგ იმდენად ბევრი კრიტიკოსი აღდგა, რომ გასაკვირი არც არის, თუკი მორწმუნეთა შორის ვიპოვით დაბრკოლებულთაც. მაგრამ ამან შეიძლება ისინი მხოლოდ წააქეზოს მეტი დაკვირვებულობით მოეკიდონ განსახილველი თემის აქ შემოთავაზებულ დეტალურ განხილვას.


წიგნი, რომელსაც ახლა ეცნობა მკითხველი, - გახლავთ მისი ავტორის მთელი რიგი წარუმატებელი მცდელობების შედეგი თანამედროვე ქრისტიანულ ლიტერატურაში ეპოვა მკაფიო და გაშლილი პასუხები იმ კითხვებზე, რაც გარდაუვალად იბადება ბიბლიის ერთ-ერთი ყველაზე იდუმალი ტექსტის - იობის წიგნის ყურადღებით წაკითხვისას.


წიგნი "აპოკალიფსისი. ათასწლოვანი მეუფება (ქილიაზმი და ქილეგორიზმი)" ეძღვნება იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადების ერთ-ერთ ყველაზე სადაო და იდუმალ მონაკვეთს - 20-ე თავს, - რომელიც შეიცავს "ათასწლოვანი მეუფების" აღწერას. წიგნში, წერილობით წყაროებზე დაყრდნობით, წარმოდგენილია ამ წინასწარმეტყველების განმარტების ტრადიციის ანალიზი.

(იოანე. 3:19)


აი რაში მდგომარეობს ურწმუნოთა განსჯა: ისინი საკუთარ თავს სჯიან იმით, რომ გონების ნათლისა და ჭეშმარიტების გამოვლინებისას (აქ ქრისტე გულისხმობს საკუთარ თავს) მათ უფრო შეიყვარეს ბნელი, ვიდრე ნათელი.
Назад к содержимому