საქართველოს ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის
არაოფიციალური საინფორმაციო-ანალიტიკური ვებ-საიტი
"აპოკალიფსისი"
საიტი გამოდის არქიეპისკოპოს პავლეს ლოცვა-კურთხევით
ჩვენი გვერდები სოციალურ ქსელებზე:
ელექტრონული ფოსტა: apocalypsege@gmail.com
წმიდა წერილის ტექსტთა სიმბოლური მნიშვნელობები მრავალ საღვთისმეტყველო თუ წმიდა მამებისეულ შრომებშია ნახსენები და განხილული, ამიტომაც მისი არსებობის ფაქტი არც დავას იწვევს და არც რაიმე გაუგებრობას. იოანე ღვთისმეტყველის "გამოცხადების" სიმბოლოთა აზრი ყოველთვის მკაფიო და გასაგები როდია. მასში წინასწარმეტყველური სიმბოლიზმის არსებობის აღიარება მკითხველს ჯერ კიდევ ვერ აძლევს სწორ პასუხებს იმ კითხვებზე, რომლებიც ყოველი ცალკეული სიმბოლოს აზრთან და მნიშვნელობასთან არის დაკავშირებული.
იუდაიზმმა წარმოშვა მისტიციზმის მრავალგვაროვანი ფორმა, რომელთაგან ზოგიერთმა ღრმა დიალოგური სისტემები, სხვებმა კი მისტიკური გამოცდილების გრძნობითმა ფორმები შეიმუშავა, თუმცა, მთლიანობაში, იუდაური მისტიციზმი მკაფიოდ გამოხატული ესქატოლოგიური მიმართულებით ხასიათდება.
"მივცემ ჩემს ორ მოწაფეს და ათას ორას სამოცი დღე იწინასწარმეტყველებენ ძაძით მოსილნი. ესენია ორი ზეთისხილი და ორი სასანთლე, რომლებიც დგანან დედამიწის უფლის წინაშე. თუ ვინმე მოინდომებს მათ ვნებას, ცეცხლი გამოვა მათი პირიდან და შეჭამს მათ მტრებს; თუ ვინმე მოინდომებს მათ ვნებას, მოკლულ უნდა იქნეს. მათ აქვთ ხელმწიფება ზეცის დახშვისა, რათა არ იწვიმოს მათი წინასწარმეტყველების დღეებში, და აქვთ ხელმწიფება წყალთა მიმართ, რათა სისხლად აქციონ და ათასგვარი წყლულით მოწყლან ქვეყანა, როცა ინებებენ" (აპოკ. 11:3-6).
თანამედროვე მართლმადიდებელი ღვთისმეტყველი იძულებულია თქვას, რომ "სადღეისოდ ფსიქოლოგიისა და პედაგოგიკის სფეროში არსებულ ნაშრომთა მნიშვნელოვანი რაოდენობა მართლმადიდებელ ავტორთა მიერ შესრულებულია პიროვნების საღვთისმეტყველო გაგების რაიმე საფუძვლის გარეშე". და შემდეგ: "სეკულარულ-ჰუმანიტარულ მეცნიერებებსა და თვით მართლმადიდებელ ავტორთა ფსიქოლოგიურ-ჰუმანიტარულ გამოკვლევებში, პიროვნულ-ტერმინოლოგიურ სისტემასთან დაკავშირებული პრობლემები განპირობებულია პიროვნებისა და ინდივიდის ცნებათა დაახლოვებით, ზოგჯერ კი სრული გაიგივებითაც.
დიადმა ღმერთმა განიზრახა მოეცა წმიდა წერილი, რომელშიც მრავალი გაუგებარი და წინააღმდეგობრივი ადგილია. ღმერთმა ასე იმიტომ ინება, რომ ისინი, ვისაც ჯერ-ერთი, ჭეშმარიტება არ აინტერესებთ და მეორეც, ბიბლიურ გადმოცემებს "ძველებრაულ მითებს" უწოდებენ, დაბრკოლებულიყვნენ და ეს წიგნი განზე გადაედოთ. ასე "გაჰფანტა უფალმა ქედმაღალთა გულის ზრახვანი" (ლუკა 1:51).
წმიდა წერილი ადასტურებს, რომ წმიდა ნაწილთა თაყვანისცემა ჯერ კიდევ ძველაღთქმისეული პერიოდიდან არსებობდა. ასე, მაგალითად, გამოსვლათა წიგნში გადმოცემულია, თუ როგორ წამოიღო მოსემ ეგვიპტიდან გამოსვლისას იოსების ძვლები (გამ. 13:19). იუდეის ღვთისმოსავმა მეფემ ოსემ გარდაცვლილ ადამიანთა უამრავი ძვალი დაწვა, მაგრამ ღმრთის წინასწარმეტყველის ძვლების ხელის ხლება აკრძალა და "თქვა: მოასვენეთ, ნურვინ დაძრავს მის ძვლებს. ასე იხსნა მისმა ძვლებმა სამარიიდან მოსული წინასწარმეტყველის ძვლები" (4 მეფ. 23:18).
რადგან მისტიციზმი წარმოადგენს უშუალო ინტუიტიურ კავშირს აბსოლუტთან, მოცემულ მკაცრ განსაზღვრებას თუ თანმიმდევრულად მივყვებით, შეიძლება ვამტკიცოთ, რომ ბუდისტური მისტიციზმი არ არსებობს, რადგან ამ რელიგიის კლასიკურ ფორმებში აბსოლუტის არსებობა დაშვებული არ არის. პროფეტულ რელიგიათაგან განსხვავებით, რომელთა შინაარსი გამოიხატება ვერბალური ფორმით, ბუდიზმი, როგორც მდუმარების რელიგია უარყოფს აბსოლუტის სახელდების ყველა ფორმას, თუმცა სირღმეში ღიად ტოვებს გამოუთქმელი აბსოლუტირს არსებობის საკითხს, რომელიც გაიგივებულია სიცარიელესთან. გვთავაზობს რა "ანტამანის" – "ანატის" ("არა-მე") კონცეფციას, ბუდიზმი თავის იდეალს ნირვანის მიღწევაში ხედავს.
სხეულზე სულის განსაკუთრებულ გამოვლინებას წარმოადგენს ე. წ. სტიგმატები: ვნების შვიდეულში ყველაზე ეგზალტირებულ კათოლიკეთ ხელებსა და ფეხებზე შეიძლება გამოაჩნდეთ წითელი ლაქები, კონკრეტულად იმ ადგილებზე, რომლებითაც ჯვარს მიაკრეს იესუ ქრისტე; ასევე მარჯვენა ფერდზე ლახვრით მიყენებული ჭრილობისგან, ჭრილობები ეკლის გვირგვინისგან, გაშოლტვის ნაიარევები სხეულზე და მძიმე ჯვრის ტარებით გამოწვეული ლაქა ზურგზე.
ღმრთის სიტყვა ანუ წმიდა წერილი ასწავლის, რომ ღმერთმა დასაბამითგან იცის თავისი მართლები და მთელი მიწიერი ცხოვრების განმავლობაში ერის მეთაურებად მოწოდებულთ (მოსე, მეფე დავითი, წინასწარმეტყველები) განადიდებს გამოცხადებებითა და სასწაულებით, ასე რომ ისინი არიან "ნათელი ქვეყნისა" (მათე 5:14). უფალი სიკვდილშიც განადიდებს თავის წმიდათ მოწამეობრივი აღსასრულით ან სიკვდილის გარეშე საიქიო სავანეში სიკვდილის გარეშე გადასახლებით (მაგ.: ილია და ენოქი); წმიდა წერილი უფლის წმინდანებს გამოსახავს ასეთი სახით: ზეცად ისინი იმოსებიან სპეტაკი შესამოსელით და თავზე ედგმებათ ოქროს გვირგვინები. ხოლო დედამიწაზე დარჩენილ მათ სხეულებს უფალი განადიდებს სასწაულებითა და უხრწნელებით (იგავნი 2:3, 22; 1 ტიმ. 1:8-10).
"მრავალნი მეტყვიან იმ დღეს: უფალო, უფალო! განა შენი სახელით არ ვწინასწარმეტყველებდით? განა შენი სახელით არ ვაძევებდით ეშმაკთ? და შენი სახელით არ ვახდენდით მრავალ სასწაულს? და მაშინ ვეტყვი მათ: არასოდეს მიცვნიხართ თქვენ: გამშორდით, ურჯულოების მოქმედნო" (მათე 7:22-23).