საქართველოს ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის
არაოფიციალური საინფორმაციო-ანალიტიკური ვებ-საიტი
"აპოკალიფსისი"
საიტი გამოდის არქიეპისკოპოს პავლეს ლოცვა-კურთხევით
ჩვენი გვერდები სოციალურ ქსელებზე:
ელექტრონული ფოსტა: apocalypsege@gmail.com
მეოთხე სახარებაში იოანეს მოჰყავს მოწმობები იმისა, რომ მაცხოვრის მიერ აღსრულებული სასწაულები მისი მორწმუნეების მიერ აღიქმებოდნენ არა მხოლოდ სასწაულებად, არამედ ნიშნებადაც (შეად.: "ხალხში მრავალმა იწამა იგი და თქვა: როდესაც ქრისტე მოვა, ნუთუ იმაზე მეტ სასწაულს მოახდენს, რაც ამან მოახდინა?" (იოანე 7:31)). მოციქული იოანე ოდენ ფორმალურ ლოგიკას კი არ მისდევს, არამედ ხაზს უსვამს, რომ უფლის მიერ აღსრულებული ყოველი სასწაული, განსაკუთრებული წინასწარმეტყველური მოწმობაა იმის პიროვნებისა და მისიისა, ვის მიერაც აღესრულება ასეთი (და არა შემთხვევითი) საწაულები.
სოციალურ-ეკონომიკური ექსპლოატაცია, ანუ ვითარება, როდესაც ადამიანთა ერთი ჯგუფი იყენებს სხვა ადამიანებს პირადი გამდიდრების ან სიამოვნებისა და საკუთარი მოთხოვნილებების დასაკმაყოფილებლად, არ იფარგლება მონათმფლობელობის პერიოდით, არამედ წითელ ზოლად გასდევს მთელ მსოფლიო ისტორიას.
მთელი კაცობრიობა იყოფა 2 კატეგორიად. გლობალურად ის იყოფა ღმრთის თესლად და გველის თესლად, მაგრამ ეს დაყოფა ჩვენთვის უხილავია. გველის თესლი, თავის მხრივ, იყოფა კიდევ ორ კატეგორიად - ურწმუნოებად და უკეთურებად. ურწმუნოები მიეკუთვნებიან 5 მსოფლმხედველობას, კერძოდ: პანთეიზმს, ნიჰილიზმს, ნატურალიზმს, ეგზისტენციალიზმს და დეიზმს. თავიანთ უღვთოებაში ისინი საკმაოდ მრავალგვაროვანნი არიან. მათი მთავარი ნიშანია ის, რომ - ცხოვრობენ საკუთარი ცხოვრებით, ფიქრობენ მხოლოდ საკუთარ თავზე, "მათი ღმერთი - მუცელია", ისინი უგუნური პირუტყვებივით არიან.
გარდაიცვალა ადამიანი, ნათესავები მოდიან ტაძარში, რათა წესის აგება შეუკვეთონ, და აქ დამწუხრებულ ნათსავებს ეკითხებიან: "დადიოდა თუ არა გარდაცვლილი ტაძარში?", "სწამდა თუ არა ღმერთი?", "იყო თუ არა მონათლული?" და მეტიც, იმასაც კი ეკითხებიან, "როგორ გარდაიცვალა იგი?" რა შეკითხვებია ეს? რატომ არიან ეკლესიის მსახურები ესოდენ პრინციპულები, რომ ზოგჯერ გეჩვენება თითქოსდა გამოძიებას აწარმოებენო გარდაცვლილზე? რატომ არ შეიძლება უბრალოდ ადგე და წესი აუგო მიცვალებულს? ის ხომ მოკვდა და, როგორც ჩანს, არ გვაქვს მისი ცხოვრების გამოკვლევის და დანაშაულობათა ძიების არანაირი მიზეზი.
მრავალი ღვთისმეტყველი აქცევდა ყურადღებას იმ ვითარებას, რომ უფლის მიერ აღსრულებული სასწაულები, იოანეს სახარებაში "ნიშნებადაც" იწოდება. "ხალხში მრავალმა იწამა იგი და თქვა: როდესაც ქრისტე მოვა, ნუთუ იმაზე მეტ სასწაულს (ნიშანს) (1) მოახდენს, რაც ამან მოახდინა?" (იოანე 7:31). მაგრამ მწიგნობრები და ფარისევლები მიმდინარე მოვლენებში ვერავითარ ნიშნებს ვერ პოულობდნენ, სხვაგვარად არ მოსთხოვდნენ მაცხოვარს სწორედ "ნიშნებს", ანუ ღვთაებრივ მტკიცებულებებს, თანაც ისე, თითქოსდა ჯერაც არც ერთი მათგანი არ ეხილოთ: "მაშინ ზოგმა მწიგნობარმა და ფარისეველმა უთხრა მას: მოძღვარო, გვსურს სასწაული (ნიშანი) (σημειον) ვიხილოთ შენგან" (მათე 12:38).
აპოკალიფსისის სიმბოლოთა და წინასწარმეტყველებათა შესახებ მსჯელობის კონტექსტში ცალკე ყურადღებას იმსახურებს კიდევ ერთი ასპექტი, რომელიც დამახასიათებელია მოციქულ იოანეს ნაშრომთათვის, - კერძოდ მოციქულის მიერ მრავალჯერადი მითითება იმაზე, თუ როგორ ხსნის ახალი აღთქმა წინასწარმეტყველურ სიმბოლოთა და ხატებათა საყოველთაო აზრს, რომელთა არსებობა წმიდა ტექსტებში გარკვეულ დრომდე ბურუსით იყო შემოსილი.
"გიყუარდედ მტერნი თქუენნი და აკურთხევდით მწყევართა თქუენთა და კეთილსა უყოფდით მოძულეთა თქუენთა და ულოცევდით მათ, რომელნი გმძლავრობდენ თქუენ და გდევნიდენ თქუენ" (მათე 5:44).
მართლმადიდებლურ საეკლესიო მსოფლმხედველობას, რომელიც წინასწარმეტყველურ, სამოციქულო და წმიდა მამებისეულ ტრადიციას ეფუძნება, ყოველთვის მკაფიო წარმოდგენა ჰქონდა სამყაროს - ცისა და მიწის წარმომავლობაზე, ასევე სიცოცხლესა და ადამიანზე. წინამდებარე გამოცემის პუბლიკაციის აუცილებლობა დაკავშირებულია იმასთან, რომ მართლმადიდებლური სწავლების სახით სხვადასხვა ავტორებმა სულ უფრო ხშირად და ჯიუტად დაიწყეს ევოლუციონიზმის ანტიქრისტიანული იდეების ქადაგება.
იოანეს "გამოცხადება" ("აპოკალიფსისი"): "მესამე ანგელოზმა ჩაჰბერა და ჩამოვარდა ზეცით ლამპარივით მოელვარე ვეება ვარსკვლავი და დაეცა მესამედს მდინარეთა და წყაროებს წყალთა. ხოლო სახელად ვარსკვლავისა ითქმის აფსინთი, და წყლის მესამედი აფსინთად იქცა, და ურიცხვი ხალხი ამოწყდა წყალთაგან, რადგანაც მწარენი გახდნენ (გამოცხ. 8:10-11).
მეოთხე სახარების ერთ-ერთი არსებითი თავისებურება, რომელიც შესაძლებლობას იძლევა "წაკითხულ" იქნას იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადების სიმბოლოებსა და სიუჟეტებში დახატული მნიშვნელობები, მდგომარეობს იმაში, რომ იოანეს სახარება ბუკვალურად სავსეა წინასწარმეტყველებათა დამოწმებებით და ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველური ხატებებით.
ვაგრძელებთ რა მსჯელობას მოციქულ იოანე პირადი მოწმობის აზრსა და მნიშვნელობაზე, რომლის გათვალისწინება გამოცხადების წიგნის განმარტებისას აუცილებელია, შეუძლებელია არ აღვნიშნოთ მოციქულის განსაკუთრებული ყურადღება დეტალებისა და ვითარებებისადმი, რომლებიც იოანეს სახარებაში ნახსენებ ყოველ მოვლენას თან ახლავს.
ზოგიერთ სქიზმატურ (და უკვე, სამწუხაროდ, მართლმადიდებლურ) გარემოში არსებობს აზრი, თითქოსდა ანტიქრისტეს ბეჭედი წარმოადგენდეს ჩიპს, შტრიხ-კოდს, QR-კოდს ან სხვა ტექნიკურ საშუალებას, რომელიც ჯერ კიდევ ანტიქრისტეს გამეფებამდე ადამიანს "ციფრულ საკონცენტრაციო ბანაკს" დაუმორჩილებს. ამგვარი შეხედულება ეწინააღმდეგება წმიდა მამებისეულ სწავლებას და გამოცხადების წიგნის საეკლესიო განმარტებას.
ადრე ამბობდნენ, რომ საკასო აპარატის შტრიხ-კოდი 666-იაო, იქნებ არც არის 666; ზოგი ამბობდა ანტიქრისტეს ბეჭედი სოციალური დაცვის ბარათიაო, ანტიქრისტეს რიცხვი მის შტრიხ-კოდზეა დატანებულია. მაგრამ არც ეს არის სიმართოლე. მაშინ დაიწყეს მტკიცება, რომ ანტიქრისტეს ბეჭედს მოდემით და ლაზერით იძლევიანო (კარგად გვახსოვს, ამ რამოდენიმე წლის წინ ადამიანები ახალი პასპორტისთვის სურათებს არ იღებდნენ, ლაზერით გვაძლევენო ანტიქრისტეს ბეჭედს).