თავფურცელი - აპოკალიფსისი

Перейти к контенту
საქართველოს ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის

არაოფიციალური საინფორმაციო-ანალიტიკური ვებ-საიტი

"აპოკალიფსისი"

საიტი გამოდის არქიეპისკოპოს პავლეს ლოცვა-კურთხევით
ჩვენი გვერდები სოციალურ ქსელებში:


ელექტრონული ფოსტა: apocalypsege@gmail.com // apocalypticsite@gmail.com
უფლის ნათლისღება
განცხადება - იესუ ქრისტეს ნათლისღება

6 იანვარი (ძვ. სტ.) // 19 იანვარი (ახ. სტ.)

ხშირად სხვადასხვა დისკუსიაში მიტევების თემაზე მოჰყავთ ჯვარცმული კეთილგონიერი ავაზაკის მაგალითი, როდესაც მაცხოვარმა თავისი ცოდვები მიუტევა. ... მაგრამ ეს ხომ საკმაოდ რთული მომენტია, ის ერთგვარი გაგებით შემაცბუნებელიც კია. ჩვენს წინაშე ხომ არის ადამიანი, რომელსაც, შესაძლოა, ცხოვრებაში საერთოდ კარგი არაფერი უკეთებია. და ამასთან მხოლოდ ერთი ფრაზის გამო მიეტევა.


მართლმადიდებლური სწავლებით სულთმოფენობის დღიდან სულიწმიდა ეკლესიაში განუწყვეტლივ იმყოფება და უხვად აძლევს ეკლესიას ყველა საღმრთო ნიჭსა და ცხოველმყოფელ ძალას (იხ. საქმე 10:44-48; 11:15-16; 15:8-9; 19:6). ეკლესიაში ყველაფერი სულიწმიდის მიერ აღსრულდება: მცირედიც და დიდიც. აი რა არის ეკლესია. ეკლესია - თვით ცხოვრებაა წმიდა სამებაში: მამასა, ძესა და სულიწმიდაში.


პირველი და ძირითადი ხატება, რომლითაც გამოცხადების წიგნში იმოსება მედღესასწაულე ეკლესია, არის სამღვდლო, - და ეს ხატება იხსნება სპეტაკი სამოსლით შემოსილი ოცდაოთხი მხცოვანის ხილვით, რომლებიც პირდაპირ დიადი ზეციური საყდრის წინაშე განლაგებულ ოცდაოთხ საყდარზე სხედან (გამოცხ. 4:4).

იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება


გამოცხ. 19:7-10. გვიხაროდეს და ვილხენდეთ, და დიდება მივაგოთ მას, ვინაიდან მოვიდა კრავის ქორწილი და მისმა სასძლომ განიმზადა თავი. და მიეცა მას შესამოსად წმიდა და ნათელი ბისონი, რადგანაც წმიდათა სიმართლეა იგი. და მითხრა მე: დაწერე: ნეტარნი არიან კრავის საქორწინო სერობაზე წვეულნი. და მითხრა: ესენი არიან ჭეშმარიტი სიტყვები ღვთისა. ფეხქვეშ ჩავუვარდი, რომ თაყვანი მეცა მისთვის, მაგრამ მან მითხრა: ნუ იზამ ამას; თანამონა ვარ შენი და შენი ძმებისა, რომლებსაც აქვთ მოწმობა იესოსი. მე კი არა, ღმერთს ეცი თაყვანი, რადგანაც იესოს მოწმობა არის წინასწარმეტყველების სული.


წმ. მოციქულ იოანე ღვთისმეტყველის თხზულებები სრულიად განსაკუთრებულ მოვლენას წარმოადგენს ახალაღთქმისეული წმიდა მწერლობის წიგნთა შორის. მისი სახარებები არ ჰგავს სხვა სახარებებს, მის აპოკალიფსისს კი საერთოდ ბადალი არ ჰყავს.


წმიდა მოციქული და მახარობელი იოანე ღვთისმეტყველი პირველ ქრისტიანებს მოუწოდებდა არ შეეყვარებინათ წუთისოფელი და ის, რაც წუთისოფელშია, არამედ ამბობდა: "ეს ქვეყანაც გარდავა და მისი გულისთქმაც, ღვთის ნებისმყოფელი კი წარუვალია უკუნისამდე. ყრმანო, უკანასკნელი ჟამია..." (1 იოანე 2:17-18).


აუცილებელია ყურადღება მივაქციოთ იმას, რომ მიმრქმელები ღვთისმოსავ ადამიანთაგან უნდა შეირჩნენ, რომლებიც აღსაზრდელის რწმენაში დარიგებასაც შეძლებენ.


იგავის დარიგებისგან სარგებელი რომ მივიღოთ, მნიშვნელოვანია გავიგოთ თუ რაში მდგომარეობდა იმ ქალწულთა სათნოება, რომლებმაც თან წაიღეს ზეთის მარაგი. რატომ უწოდებს მათ ქრისტე გონიერ ქალწულთ? რაშია მათი გონიერება? და რაშია უგუნურება იმ ქალწულებისა, რომლებმაც ზეთის მარაგი არ მოამზადეს? და ყველაზე მთავარი - რომელ ქალწულებს შევადაროთ საკუთარი თავი?


როგორც ადრე არაერთხელ აღვნიშნეთ, გამოცხადების წიგნის დასაწყისსა და დასასრულს ხაზგასმულია ის სიმბოლოები და მნიშვნელობები, რომლებიც ერთ წინასწარმეტყველურ ზოლად გასდევს მის სიუჟეტებს. რადგან იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება იწყება და მთავრდება უფლის პირდაპირი მიმართვით თავისი ეკლესიისადმი - სწორედ ქრისტეს ეკლესიის სიმბოლოები უნდა აღვიქვათ იმ მთავარ და "მუდმივ" მაკავშირებელ რგოლად, რომელიც, იდუმალთმხილველის ყველა გამოცხადებულ ხილვაში ფიგურირებს და ერთ მთლიან თხრობად შემოჰკრებს მათ.
იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება


გამოცხ. 19:1-6. შემდგომ ამისა, მომესმა ცაში მგრგვინავი ხმა, როგორც ხმა ურიცხვი ხალხისა, რომელიც ამბობდა: ალილუია! ხსნა, დიდება და ძალი ჩვენი ღვთისაა! რადგანაც ჭეშმარიტი და სამართლიანია მისი განკითხვა, ვინაიდან განიკითხა დიდი მეძავი, თავისი სიძვით რომ გახრწნა ქვეყანა, და იძია მისი ხელიდან თავისი მონების სისხლი. განმეორებით ითქვა: ალილუია! და მისი კვამლი ადის უკუნითი უკუნისამდე. ოთხი ცხოველი და ოცდაოთხი უხუცესი დაემხნენ და თაყვანი სცეს ტახტზე მჯდომარე ღმერთს, და თქვეს: ამინ! ალილუია! და გამოვიდა ხმა ტახტით, რომელმაც თქვა: აქებდეთ ჩვენს ღმერთს ყოველი მონა მისი და მოშიში მისი, მცირე თუ დიდი. და მომესმა ხმა, როგორც დიდძალი ხალხის, მრავალი წყლისა და საზარი ქუხილის ხმა, რომელმაც თქვა: ალილუია! რადგანაც გამეფდა უფალი ღმერთი ჩვენი, ყოვლისმპყრობელი.

შესავალი

წინასწარი ცნობები ნეტ. ავგუსტინეს "საღმრთო ქალაქის" შესახებ - თხზულების გაჩენის ისტორიული ვითარებები, მისი მნიშვნელობა, მიზანი, ამოცანა, გეგმა, შინაარსის დაყოფა. ჩვენი ნაშრომის წყაროები და სახელმძღვანელოები.

I.1. შესავალი. იობის წიგნის გაურკვევლობანი და კითხვები

ბიბლიურ წიგნთა შორის იობის წიგნს განსაკუთრებული ადგილი უჭირავს. ალბათ, წმიდა წერილის არც ერთ განყოფილებას არ გამოუწვევია ყველა დროისა და ეპოქის მკითხველის ესოდენ მრავალგვაროვანი და ზოგჯერ წინააღმდეგობრივი ინტერპრეტაცია. ბიბლიის ღმრთის მადლით გაბრძნობილი კომენტატორებიც კი, როგორებიც იყვნენ ძველი წმიდა მამები, არაერთხელ აღნიშნავენ მისი განმარტების სირთულეებს.

თავი I. ვერბალური ღმრთითშთაგონებულობის თეორია

ამ თეორიის (4) წინააღმდეგ იმდენად ბევრი კრიტიკოსი აღდგა, რომ გასაკვირი არც არის, თუკი მორწმუნეთა შორის ვიპოვით დაბრკოლებულთაც. მაგრამ ამან შეიძლება ისინი მხოლოდ წააქეზოს მეტი დაკვირვებულობით მოეკიდონ განსახილველი თემის აქ შემოთავაზებულ დეტალურ განხილვას.


წიგნი, რომელსაც ახლა ეცნობა მკითხველი, - გახლავთ მისი ავტორის მთელი რიგი წარუმატებელი მცდელობების შედეგი თანამედროვე ქრისტიანულ ლიტერატურაში ეპოვა მკაფიო და გაშლილი პასუხები იმ კითხვებზე, რაც გარდაუვალად იბადება ბიბლიის ერთ-ერთი ყველაზე იდუმალი ტექსტის - იობის წიგნის ყურადღებით წაკითხვისას.


წიგნი "აპოკალიფსისი. ათასწლოვანი მეუფება (ქილიაზმი და ქილეგორიზმი)" ეძღვნება იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადების ერთ-ერთ ყველაზე სადაო და იდუმალ მონაკვეთს - 20-ე თავს, - რომელიც შეიცავს "ათასწლოვანი მეუფების" აღწერას. წიგნში, წერილობით წყაროებზე დაყრდნობით, წარმოდგენილია ამ წინასწარმეტყველების განმარტების ტრადიციის ანალიზი.

(იოანე. 3:19)


აი რაში მდგომარეობს ურწმუნოთა განსჯა: ისინი საკუთარ თავს სჯიან იმით, რომ გონების ნათლისა და ჭეშმარიტების გამოვლინებისას (აქ ქრისტე გულისხმობს საკუთარ თავს) მათ უფრო შეიყვარეს ბნელი, ვიდრე ნათელი.


იესუ ზირაქის წიგნში ნათქვამია: "უფალი შემბრალეა და მოწყალე, ცოდვათა მიმტევებელი და მხსნელი გასაჭირის ჟამს" (ზირ.2:11). უფალს "ნებავს, რომ ყველა კაცი გადარჩეს და ეზიაროს ჭეშმარიტების შემეცნებას" (1 ტიმ. 2:4). სულის დაავადება - უმძიმესი გასაჭირია. ეს არის ჯვარი, რომელიც ღმრთის განგებით ეძლევა ადამიანს, და, რა თქმა უნდა, უფალი ამისთვის არავის სჯის.
I-VIII საუკუნეების მამათა და სხვა ავტორთა ბიბლიური კომენტარები

იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება


გამოცხ. 18:1-10. 1. შემდგომ ამისა, ვიხილე ზეცით ჩამომავალი სხვა ანგელოზი, რომელსაც ჰქონდა დიდი ხელმწიფება, და განათდა დედამიწა მისი დიდებით. შეღაღადა და ხმამაღლა თქვა: დაემხო, დაემხო ბაბილონი, დიდი ქალაქი, და ეშმაკთა სამკვდროდ, ყოველი უწმინდური სულის სამყოფლად და ყოველი უწმინდური და ბილწი ფრინველის საბუდრად იქცა. რადგანაც მისი სიძვის მძვინვარე ღვინით დაითრო ყველა ხალხი, ქვეყნის მეფეებმა ისიძვეს მასთან და ქვეყნის ვაჭარნი დამდიდრდნენ მისი ფუფუნების სიუხვით. და მომესმა მეორე ხმა ზეცით, რომელმაც თქვა: გამოდი, მაგისგან, ჩემო ხალხო, რათა არ ეზიაროთ მის ცოდვებს და არ მოიწყლათ მისი წყლულებით. რადგანაც უწიეს მისმა ცოდვებმა ზეცას, და გაიხსენა ღმერთმა უსამართლობა მისი. მიაგეთ მას, როგორც მან მოგაგოთ და, მისი საქმისამებრ, ორმაგადაც მიაგეთ; სასმისით, რომლითაც გასმევდათ, ორმაგად ასვით მას. რამდენადაც მოჰქონდა თავი დიდებით და ფუფუნებით, იმდენადვე მიაგეთ ტანჯვა-ვაება; რადგანაც გულში ამბობს: დედოფლად ვზივარ, ქვრივი როდი ვარ, და არ ვიხილავ გლოვას. ამიტომაც მოვლენ ერთ დღეს მისი წყლულებანი, სიკვდილი, გლოვა და შიმშილი, და დაიწვის ცეცხლით, რადგანაც ძლიერია უფალი ღმერთი, რომელიც განიკითხავს მას. იტირებენ და ივაგლახებენ მის გამო ქვეყნის მეფენი, რომელნიც სიძვით და ფუფუნებით ცხოვრობდნენ მასთან, როდესაც იხილავენ მისი ხანძრის კვამლს. და მისი ტანჯვის შიშით შორს გამდგარნი ასე იტყვიან: ვაი, ვაი, დიდო ქალაქო ბაბილონო, მძლავრო ქალაქო, რადგანაც ერთ საათში მოვიდა შენი განკითხვა.


ეს არის შეკითხვა, რომელიც აღელვებს ყველას, ვისაც კი ახლობელი ადამიანის დაკარგვა განუცდია. ჩვენ თუ სიცოცხლეშივე ვუსურვებთ ყოველგვარ სიკეთეს მათ, ვინც გვიყვარს, მითუმეტეს მორწმუნე ადამიანი, ვისაც საიქიო ცხოვრებისა სწამს (ამგვარ კატეგორიას კი ეკუთვნის ყველა ქრისტიანი), ზრუნავს იმაზე, რათა, უბრალოდ რომ ვთქვათ, შეეწიოს გარდაცვლილს, რომ კარგად იგრძნოს თავი საიქიო სამყოფელში.


ქრისტიანმა მოღვაწეებმა და ბიბლიის ინსტიტუტის სტუდენტებმა გვთხოვეს გამოგვეცა წიგნი, რომელიც მისაწვდომი ფორმით გადმოგვცემდა სადაო საკითხებს, რომლებიც ბიბლიის გარშემო ჩნდება.


3 თებერვალს (ძვ. სტ. 21 იანვარს) - ეკლესია აღნიშნავს თავისი დროის ერთ-ერთი უგანათლებულესი ადამიანისა და XVI ს-ის რუსული განმანათლებლობის სახელგანთქმული მოღვაწის, ღირ. მაქსიმე ბერძენის ხსენებას (დაიბ. დაახლ. 1470 – 12.XII.1555), რომელსაც თავისი ევროპული განათლებულობა და ადამიანური წესიერება ძვირად დაუჯდა. ის მრავალი წლის განმავლობაში იყო ჩამწყვდეული მონასტრის საპყრობილეში.


ბიბლიის ტექსტის შინაარსი ხშირად ხდება სპეკულაციის საგანი, რადგან კონტექსტიდან ამოგლეჯილ ნაწყვეტებში შეიძლება ვიპოვოთ მრავალი ისეთი მომენტი, რომლებიც ეწინააღმდეგება თანამედროვე მორალს და კანონმდებლობასაც კი.


ეკლესიის წმიდა მამათა: ღირ. ეფრემ ასურელის და წმ. ათანასე დიდის რჩევებითა და დარიგებებით - ფსალმუნში შეიძლება გამოვყოთ ფსალმუნები სხვადასხვა ცხოვრებისეული შემთხვევებისთვის.
I-VIII საუკუნეების მამათა და სხვა ავტორთა ბიბლიური კომენტარები

იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება


გამოცხ. 17:6-18. და ვიხილე, რომ მთვრალი იყო წმიდათა და იესოს მოწამეთა სისხლით, და მიკვირდა, მის მხილველს, ესოდენ დიდი საკვირველება. მაშინ ანგელოზმა მითხრა: რად გიკვირს? მე გეტყვი საიდუმლოს ქალისას და მისი მტვირთველი მხეცისას, რომელსაც აქვს შვიდი თავი და ათი რქა. მხეცი, რომელიც იხილე, იყო და აღარ არის, მაგრამ ამოვა უფსკრულიდან და წარსაწყმედლად წავა, და დედამიწის მკვიდრნი, რომელთა სახელებიც ჩაწერილი არ არის სიცოცხლის წიგნში ქვეყნიერების დასაბამიდან, განცვიფრდებიან, როდესაც იხილავენ მხეცს, რომელიც იყო და აღარ არის, მაგრამ კვლავ მოვა. აქ საჭიროა გონება, რომელსაც აქვს სიბრძნე: შვიდი თავი შვიდი მთაა, რომლებზედაც ზის ქალი, - და შვიდი მეფე, რომელთაგანაც ხუთი დაემხო, ერთი არის, სხვა კი ჯერაც არ მოსულა, მაგრამ როდესაც მოვა, დიდხანს ვერ გაძლებს...



მოციქული იოანე და ახალაღთქმისეული წერილის სხვა ავტორები ქვეყნიერებასთან ბრძოლის ქრისტიანულ, სულიერ ბრძოლას აღწერენ და ხატავენ სიმბოლოებითა და მეტაფორებით, რომლებიც შეესაბამება ჩვეულებრივ "მიწიერ" საომარ მოქმედებებს (მაგ.: მთ. 10:34, ლკ. 14:31;.22:36, ეფეს. 6:11-17, ებრ. 12:4). ამიტომაც, ვაგრძელებთ რა საუბარს "ქვეყნიერებაზე", რომელიც ცდილობს დაატყვევოს, დაიმონოს და გაანადგუროს ქრისტეს ეკლესია, შეიძლება დავსვათ კითხვები, რომლებიც ფორმულირებულია ამავე მიმართულებით.


"უცნობია, რომელ ღვთის ტაძარში დაჯდება იგი: იმ ტაძრის ნანგრევებზე, რომელიც მეფე სოლომონმა ააშენა, თუ ეკლესიაში. რადგან რომელიმე კერპის ან დემონის ტაძარს როდი უწოდებდა მოციქული ღმრთის ტაძარს..."


ქრისტეს ეს გამონათქვამი მოგვიწოდებს მოწყალებისკენ, აღგვძრავს მოყვასის არგანკითხვისკენ და გვიკრძალავს ფარისევლობას. ამ გამოთქმას იყენებენ თანამედროვე ადამიანებიც, როდესაც საკუთარი ან სხვა ადამიანების მიმართ ითხოვენ შეწყნარებას. ეს ფრაზა იშვა ქრისტეს პირიდან, როდესაც მას ქმრის ღალატში მხილებული დედაკაცი მიუყვანეს, და მიდიოდნენ რათა ჩაექოლათ.


რადგან მიწიერი ეკლესია მის წინააღმდეგ გამართული განუწყვეტელი ომის პირობებში ცხოვრობს, - ყველა დროსა და ეპოქაში, ვიდრე სამყაროს აღსასრულამდე, ის იარსებებს მხოლოდ, როგორც მებრძოლი ეკლესია. ძველაღთქმისეულ წინასწარმეტყველთა სიმბოლური ენით თუ გამოვხატავთ, ეკლესია - ეს არის ღმრთის ერის საბრძოლო, საველე ბანაკი, რომელიც დგას სიონის მთის ირგლივ, და რომელზეც აღმართულია ქრისტეს ბაირაღი.


მრავალი ახალაღთქმისეული ცნების მსგავსად, ცნება "ქვეყანა" მოციქულ იოანეს შრომებში იხსნება ყველაზე ზუსტ და გლობალურ-კრებით აზრთა დონეზე, და შედეგად, წარმოადგენს შეხედულებათა მისეული სისტემის განუყოფელ ნაწილს, რომელიც თვით ქრისტიანული მსოფლმხედველობისა და მსოფლაღქმის არსს განსაზღვრავს.
I-VIII საუკუნეების მამათა და სხვა ავტორთა ბიბლიური კომენტარები

იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




გამოცხ. 17:1-5. მოვიდა ერთი ანგელოზი იმ შვიდთაგან, რომელთაც ჰქონდათ შვიდი თასი, და მითხრა: მოდი და გიჩვენებ სამსჯავროს დიდი მეძავისას, რომელიც ზედ აზის მრავალ წყალს; რომელთანაც ისიძვეს ქვეყნიერების მეფეებმა და ქვეყნის ყოველი მკვიდრი დაითრო ღვინით მისი სიძვისა. და წამიყვანა უდაბნოში სულით, და ვიხილე ქალი, ზურგზე რომ აჯდა წითელ მხეცს, რომელსაც, გმობის სახელებით სავსეს, შვიდი თავი და ათი რქა ჰქონდა. ხოლო ქალს ემოსა პორფირი და ძოწეული, ოქროთი, პატიოსანი თვლებითა და მარგალიტებით შემკული, და ხელთ ეპყრა სიბილწითა და მისი სიძვის უწმინდურებით სავსე ოქროს ბარძიმი. და ეწერა შუბლზე საიდუმლო სახელი: დიდი ბაბილონი, მეძავთა და მიწიერ სიბილწეთა დედა.


მკვდრეთით აღმდგარ სხეულთა წლოვანებაზე მკაფიო და კონკრეტული განსაზღვრება არ არსებობს, რადგან წმიდა წერილი ამის შესახებ არაფერს გვამცნებს. თუმცა, ზოგიერთი ვარაუდი ამასთან დაკავშირებით წმიდა მამებს და მართლმადიდებელ ღვთისმეტყველებს მაინც გააჩნიათ...


დიდი მარხვის დღეებში ეკლესია განსაკუთრებულ ყურადღებას უთმობს ძველი აღთქმის წიგნებს. ღვთისმსახურებაზე რეგულარულად იკითხება დაბადება, სოლომონის იგავები, იობი და წინასწარმეტყველი ესაია.
I-VIII საუკუნეების მამათა და სხვა ავტორთა ბიბლიური კომენტარები

იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




გამოცხ. 16:17-21. მეშვიდე ანგელოზმა დასთხია თავისი თასი ჰაერში და მოისმა ციური ტაძრის ტახტიდან მგრგვინავი ხმა, რომელმაც თქვა: აღსრულდა. და იქმნა ელვა და ქუხილი, გრგვინვა და დიდი მიწისძვრა, რომლის მსგავსიც არ ყოფილა მას შემდეგ, რაც კაცნი არიან ქვეყნად. სამ ნაწილად გაიყო დიდი ქალაქი, დაემხნენ წარმართთა ქალაქები და მოხსენიებულ იქნა დიდი ბაბილონი ღვთის წინაშე რათა სასმისით მისცემოდა ღვინო მისი მძვინვარების რისხვისა. ყველა კუნძული გაუჩინარდა და აღარსად ჩანდნენ მთები. ტალანტის ოდენა სეტყვა თავს დაატყდა ზეციდან ხალხს, და ჰგმო სეტყვით მოწყლულმა ხალხმა სახელი ღვთისა, რადგანაც მძიმე იყო მისი წყლულება.


წინამდებარე მოხსენების დაწერის მიზეზი გახდა თანამედროვე ათონელი მხცოვანის ეფრემ ფილოთეველის სიტყვიერი საუბარი, რომელიც ეძღვნება საშინელი სამსჯავროს და სამყაროს უკანასკნელი ხვედრის აღწერას...


როდესაც ღმერთის დამსჯელ თითს დაინახავთ, ნუ გაიკვირვებთ, რატომ გვიახლოვდებაო იგი. უმჯობესია ღმერთის მოწყალებამ განგაცვიფროთ, რამეთუ არ არსებობს ცოდვა, ჩვენში რომ არ აღესრულებოდეს… უმრავლესობა არც კი უფიქრდება, თუ რას ნიშნავს იყო მართლმადიდებელი, უგულებელყოფენ ყველაფერს, რაც საღმრთოა.
I-VIII საუკუნეების მამათა და სხვა ავტორთა ბიბლიური კომენტარები

იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




გამოცხ. 16:12-16. მეექვსემ დასთხია თავისი თასი დიდ მდინარეზე ევფრატისა, და დაშრა მისი წყალი, რათა გამზადებულ იქნეს მეფეთა გზა, რომელნიც მოდიან მზის აღმოსავლით. და ვიხილე ურჩხულის პირით, მხეცის პირით და ცრუ წინასწარმეტყველთა პირით გამომავალი სამი უწმინდური სული, გომბეშოს მსგავსი. ესენი არიან ეშმაკთა სულები, რომლებიც ახდენენ სასწაულებს და გადიან მთელი ქვეყნიერების მეფეებთან, რათა თავი მოუყარონ მათ საბრძოლველად ყოვლისმპყრობელი ღმერთის დიად დღეს. აჰა, მოვალ, როგორც მპარავი: ნეტა მას, ვინც ფხიზლობს და იცავს თავის სამოსს, რათა შიშვლად არ იაროს და არ იხილონ მისი სირცხვილი. და შეკრიბეს ისინი იმ ადგილას, რომელსაც ებრაულად ჰქვია ჰარმაგედონი.


ახალი აღთქმის დროებათა მთელ ერთობლიობაში თუ იგულისხმება დრო, რომლის მსგავსი დედამიწაზე ჯერაც არ ყოფილა, - ეს ნიშნავს, რომ მსოფლიოსა და კაცობრიობის ისტორიაში დადგა ერთგვარი მომენტი ან პერიოდი, როდესაც ჟამმა, რომელსაც პირობითად "ძველს" ვუწოდებთ, ადგილი დაუთმო "ახალაღთქმისეულ" დროს.
I-VIII საუკუნეების მამათა და სხვა ავტორთა ბიბლიური კომენტარები

იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




გამოცხ. 16:10-11. მეხუთემ თავისი თასი დასთხია მხეცის ტახტზე და დაბნელდა საუფლო მისი, და სიმწრისაგან იკვნეტდნენ თავიანთ ენებს. და ჰგმობდნენ ცის ღმერთს თავიანთი სიმწრისა და წყლულების გამო, მაგრამ არ მოინანიეს თავიანთი საქმენი.
კლიმენტ ალექსანდრიელი



ადამიანის მოქმედებათა მთელ სფეროს ლოგოსის მიერ დაფუძნებული კანონები მართავს. ვნებათა ექიმი კი არის მკურნალი ლოგოსი. არსებითად ეს ერთი და იგივე ლოგოსია - ის ათავისუფლებს ადამიანს წუთისოფლის ჩვეულებათა მონობისგან, რომლებითაც მანამდე ვკმაყოფილდებოდით და აღგვზრდის ღმრთის რწმენაში ერთადერთი შესაძლო ცხონებისთვის.


ქრისტიანული სწავლებით, ღმერთი ყველგან არის. ისაა სული, რომლითაც ივსება ყველა და ყველაფერი - სული, რომელიც "სადაც ინებებს ქრის და მისი ხმა გესმის, მაგრამ არ იცი, საიდან მოდის და სად მიდის" (იოანე 3:8). ის ხან მრისხანე ძალით ვლინდება - ელვასა და ჭექა-ქუხილში, ხანაც სინაზით და სიტკბოებით - ნიავის ქროლვაში. საღმრთო გამოცხადება გვასწავლის, რომ მისი საყდარი ზეცაშია და მისი ქალაქი ზეციური იერუსალიმია...

იეჰოვას მოწმეთა ორგანიზაციის წევრებს გულწრფელად სჯერათ, რომ დიდი ცოდვაა სისხლის გადასხმაზე დათანხმება, რადგან ბიბლიაში ნათქვამია, რომ ჩვენ მისგან "თავი უნდა შევიკავოთ": "ეკრძალეთ ნაკერპალსა და სისხლს, დამხრჩვალს და სიძვას. თუ ამათგან მოიზღუდავთ თავს, კარგს იზამთ" (საქმე 15:29). ამავდროულად "საგუშაგო კოშკის" ორგანიზაცია, როგორც ჩანს, სულაც არ არის წინააღმდეგი მისმა წევრებმა ზოგიერთი სისხლზე დამზადებული პრეპარატები გამოიყენონ, როგორიცაა, მაგალითად, ალბუმინი, ერითროპოეტინი, იმუნოგლობლუინის შრატი ან შედედების ფაქტორები, რომლებიც ჰემოფილიის სამკურნალოდ გამოიყენება.



მათეს სახარების 23-ე თავის მე-9 მუხლში მაცხოვარი ამბობს: "ნურც თქვენს მამას უწოდებთ ვინმეს ამ ქვეყნად, ვინაიდან ერთია მამა თქვენი ზეციერი" (ძვ. ქართ.: "და მამით ნუვის ხადით ქუეყანასა ზედა, რამეთუ ერთი არს მამაჲ თქუენი, რომელ არს ცათა შინა"). ეს ხომ ცალსახა აკრძალვაა. მაშ, რატომ ვუწოდებთ მღვდლებს "მამაოს"?
წმ. სიმეონ თესალონიკელი

ჩვენი ცხონების სიბრძნე


ნათლისღება - მისი უპირველესი სულიერი საბოძვარია. ის პირველი მოინათლა იორდანეში იოანესგან - არა როგორც ამის საჭიროების მქონემ (რადგან ამისი რა საჭიროება შეიძლებოდა ჰქონოდა მხოლოდ უბიწოს?), არამედ ჩვენ გამო, რათა განვწმენდილიყავით და ჩამოგვებანა, როგორც უწმინდური ჩასახვის სიბილწე, ასევე პირველმშობელთა ცოდვა და, დასაბამიდანვე მტვრისგან, ანუ მიწისგან და წყლისგან შექმნილნი, წყალში საკუთარი ხრწნადი სხეულების შთაფლვით, სულიერად ავღორძინებულიყავით და ახალი და უცოდველი ადამიანი შევქმნილიყავით.


წინა პუბლიკაციებში არაერთხელ აღინიშნა, რომ ყველაზე დეტალური ახალაღთქმისეული წინასწარმეტყველება, რომელიც ეძღვნება ყველა მომავალ დროებას და ძველი სამყაროს უკანასკნელ დღეებს, გახლავთ მაცხოვრის მიერ წარმოთქმული ქადაგება ელეონის მთაზე (მათე 24, მარკოზი 13, ლუკა 21). ხოლო ყველაზე მკაფიო აღსრულება ამ წინასწარმეტყველებისა გახდა ქალაქ იერუსალიმისა და იერუსალიმის მეორე ტაძრის დანგრევა, რომელიც მოხდა ქრისტეს შობიდან 70 წელს.
უარყოფა სწავლებისა საყოველთაო ცხონების შესახებ



ნებისმიერი მწვალებლობის საფუძველი არის საკუთარი აზრის ამპარტავნული დაცვა და დაუმორჩილებლობა ეკლესიის სწავლებისადმი. ამიტომ, ძალიან მნიშვნელოვანია განვიხილოთ, რა არის ჩვენ მიერ ნახსენები ანათემა?
I-VIII საუკუნეების მამათა და სხვა ავტორთა ბიბლიური კომენტარები

იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




გამოცხ. 16:8-9. მეოთხე ანგელოზმა თავისი თასი დასთხია მზეზე, და მიეცა მზეს კაცთა დაბუგვა ცეცხლით. დაიწვნენ კაცნი სიცხით და ჰგმეს სახელი ღვთისა, რომელსაც აქვს ხელმწიფება მათ წყლულებზე, მაგრამ არ მოინანიეს, რომ დიდება მიეგოთ მისთვის.


სიდონის სარეპტაში მომხდარი მოვლენების შემდეგ (3 მეფ. 17) უფალი წინასწარმეტყველ ელიას უკან, ისრაელში აგზავნის მეფე აქაბთან, და აძლევს აღთქმას, რომ წვიმას მოუვლენს ქვეყანას ხანგრძლივი გვალვის შემდეგ (3 მეფ. 18:1). წინასწარმეტყველი მიდის მეფესთან, უშიშრად ამხელს მას კერპთაყვანისმცემლობაში და მოუწოდებს მასაც და ისრაელის მთელ ხალხსაც, ქარმელის მთაზე მოეწყოს დაპირისპირება მხოლოდ მასა და ბაალის ყველა მსახურს შორის, რომელთა რაოდენობა იყო 450 კაცი (3 მეფ. 18:19).


ასეთი კითხვა ხშირად უჩნდებათ ქრისტიანებს, რომლებიც ცდილობენ რა სრულყონ თავიანთი ლოცვა, თავდაპირველ ეტაპზე ხშირად გონებაგაფანტულობით ლოცულობენ. ზოგჯერ ეს კითხვა იბადება მაშინ, როდესაც ქრისტიანები ესწრებიან უცხო ენაზე აღვლენილ ღვთისმსახურებას (მაგ.: სლავურენოვანს ან ბერძნულენოვანს), ენა კი შეიძლება არ ესმოდეთ. ზოგჯერ, სხვადასხვა მიზეზთა გამო შეიძლება საკუთარ ენაზე წარმოთქმული ლოცვაც კი ვერ გაიგოს ადამიანმა.
I-VIII საუკუნეების მამათა და სხვა ავტორთა ბიბლიური კომენტარები

იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




გამოცხ. 16:4-7. მესამემ მდინარეებსა და წყალთა წყაროებზე დასთხია თავისი თასი, და წყალი სისხლად იქცა. მაშინ მომესმა ხმა წყალთა ანგელოზისა, რომელმაც თქვა: მართალი ხარ, უფალო, რომელიც ხარ და იყავი: მართალი ხარ, წმიდაო, რადგანაც ასე განსაჯე. რაკიღა წმიდათა და წინასწარმეტყველთა სისხლი დასთხიეს, შენც სასმელად სისხლი მიეც მათ, და ღირსნიც არიან. და მომესმა ხმა საკურთხევლიდან, რომელმაც თქვა: დიახ, უფალო ღმერთო, ყოვლისმპყრობელო, მართალი და ჭეშმარიტია შენი მსჯავრი.


ეგრეგორი (ბერძნ. ἐγρήγορος "მღვიძარე") - ეს არის ცნება, ტერმინი და კონცეფცია ოკულტიზმსა და ეზოთერიკაში, რომელიც აღნიშნავს არაფიზიკურ არსს, ჯგუფურ ბიოველს. სამეცნიერო გარემოში ის მიიჩნევა მარგინალურ ანტიმეცნიერულ თეორიად.


უეჭველად, ყველამ კარგად იცის, რომ ჩვენ ახალ წელს ვზეიმობთ იანვარში, თანაც, ორჯერ, და ჩვენი უმაღლესი ლოგიკა მიუწვომელია რაციონალურ უცხოტომელთათვის, რომელთაც ვერ გაუგიათ, როგორ არის შესაძლებელი "ახალი" წელი ამავდროულად იყოს "ძველიც"? მაგრამ, როგორც ვიცით, 1 იანვრის ახალი წელი პეტრე I-ისეული სიახლეა (რომელმაც ეს თარიღი გრიგორიანულ კალენდარზე გადასული ევროპის შესაბამისად დაამკვიდრა).


წმიდა მამათა მიერ მართლმადიდებლობის ბურჯად წოდებულ ათანასე დიდის ერთ ადრინდელ ნაშრომში ("სიტყვის განკაცების შესახებ") მოცემულია საღვთისმეტყველო ფორმულა, რომელიც მეტად მომხიბლველი ლაკონურობით და სიღრმით გამოხატავს ღვთის განგებულებას კაცობრიობის საბოლოო მიზანთან დაკავშირებით - "ღმერთი განკაცდა, რათა ადამიანი განღმრთობილიყო". წმინდა ათანასე ალექსანდრიელი აცხადებს, რომ ღმერთის განკაცება ადამიანის განრმრთობის აუცილებელი წინაპირობაა.
I-VIII საუკუნეების მამათა და სხვა ავტორთა ბიბლიური კომენტარები

იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადება




გამოცხ. 16:3. მეორე ანგელოზმა დასთხია თავისი თასი ზღვაზე, რომელიც იქცა თითქოს მკვდრის სისხლად, და ყოველი სულდგმული ამოწყდა ზღვაში.


ქრისტეს ცხოვრებასთან დაკავშირებულ სხვა დღესასწაულებთან შედარებით, მისი შობის დღის აღნიშვნა ქრისტიანებმა გვიან დაიწყეს. მაგალითად, ზუსტად ცნობილია, რომ მაცხოვრის აღდგომას უკვე თვით მოციქულები ზეიმობდნენ. პირველი ქრისტიანები ასევე ზეიმობდნენ უფლის ამაღლებას, ნათლისღებას, სულთმოფენობას მოციქულებზე. მაგრამ ქრისტეს შობის ხსენებას პირველად III საუკუნეში ვხვდებით. როგორ აიხსნება ეს "დავიწყება"? როგორ არის შესაძლებელი არ გახსოვდეს და არ აღნიშნო ასეთი თარიღი?


კალენდრული პრობლემა განუზომლად უფრო სერიოზულია, ვიდრე საკითხი როგორ მაგიდას მივუსხდებით წელიწადში ერთხელ საახალწლო ღამეს: ხსნილს თუ სამარხვოს. კალენდარი ეხება ერის წმიდა თარიღებს, მის დღესასწაულებს. კალენდარი განსაზღვრავს რელიგიური ცხოვრების რიტმსა და თანმიმდევრობას. ამიტომ კალენდრის შეცვლის საკითხი სერიოზულად ეხება საზოგადოების სულიერ საფუძვლებს.


ქრისტეს შობა - ერთ-ერთი ყველაზე უძვირფასესი და უსაყვარლესი დღესასწაულია, რომელიც მყარად შემოვიდა კაცობრიობის ცხოვრებაში. მას 2000 წელზე მეტია მთელ მსოფლიოში აღნიშნავს სხვადასხვა ეროვნების, სოციალური სტატუსის, სქესისა და ასაკის მილიარდობით ადამიანი.


ყოველ ზამთარს, დეკემბრის ბოლოს, მსოფლიოს იპყრობს პანიკა, რომელიც ძნელად თუ ექვემდებარება კლასიფიკაციას. ადამიანების წყვეტაა მაღაზიებში, დგანან გიგანტურ რიგებში, რათა გაშმაგებული გახელებით გაიღონ უკანასკნელი მონეტა, ყველაფრით მოვაჭრენი, სულებითაც... მე ასე ვიტყოდი, დგანან ყოველ კუთხეში და გთავაზობენ ბედნიერებას ან თუნდაც მის წვეთებს...


განგვიმარტეთ, საიდან და როდის გაჩნდა საშობაო ნაძვის ხის ტრადიცია მართლმადიდებლობაში, და რასთან არის ის დაკავშირებული?


კითხვა: უკვე მერამდენედ ვკითხულობ მათეს სახარებას და პირველად მივაქციე ყურადღება მეორე თავის პირველ ორ მუხლს, სადაც წერია: "ხოლო როცა იუდეის ბეთლემში დაიბადა იესო ქრისტე, ჰეროდეს მეფობის ჟამს, აჰა, აღმოსავლეთით მოვიდნენ მოგვნი იერუსალიმს, და თქვეს: სად არის იუდეველთა ახალშობილი მეფე? ვინაიდან ვიხილეთ მისი ვარსკვლავი აღმოსავლეთში და მოვედით, რათა თაყვანი ვცეთ მას" (მათე 2:1-2). მოგვები ან დასავლეთიდან უნდა მოსულიყვნენ აღმოსავლეთში მდებარე ვარსკვლავთან, ან ვარსკვლავი იყო დასავლეთში, ან კიდევ რაღაც ამდაგვარი იგულისხმება. განგვიმარტეთ, თუ შეიძლება.
Назад к содержимому