თავფურცელი - აპოკალიფსისი

"იყო ერთი მდიდარი კაცი, - თქვა ქრისტემ, - და ჰყავდა მოურავი, რომელიც დააბეზღეს მის წინაშე, შენს ქონებას ანიავებსო. მოიხმო იგი და უთხრა: ეს რა მესმის შენზე? ჩამაბარე შენი სამოურაოს ანგარიში, რადგანაც ამიერიდან აღარ გიწერია მოურაობა. მაშინ მოურავმა თავის თავს უთხრა: რა ვქნა? აგერ ჩემი ბატონი მოურაობას მართმევს: თოხნა მე არ შემიძლია და თხოვნა კი მერცხვინება. თუმცა ვიცი, რაც უნდა ვქნა, რომ თავის ჭერქვეშ მიმიღოს ხალხმა, როცა მოურაობას ჩამომართმევენ. მოიხმო სათითაოდ თავისი ბატონის მოვალენი და ჰკითხა პირველს: რამდენი გმართებს ჩემი ბატონისა? მან მიუგო: ასი კასრი ზეთი. და უთხრა მას: აჰა, ინებე შენი თამასუქი, დადექი სასწრაფოდ და დაწერე ორმოცდაათი. ახლა მეორეს ჰკითხა: შენ რამდენიღა გმართებს? და მან მიუგო: ასი კოდი პური. და უთხრა მას: აჰა, ინებე შენი თამასუქი და დაწერე ოთხმოცი. შეაქო ბატონმა ორგული მოურავი: ფხიანად მოიქეციო; ვინაიდან ამ სოფლის ძენი თავიანთ მსგავსთა შორის უფრო ფხიანნი არიან, ვიდრე ნათლის ძენი. ამიტომაც გეუბნებით, შეიძინეთ მეგობრები უსამართლო სიმდიდრით, რათა, როდესაც გაღარიბდებით, მიგიღონ საუკუნო სამყოფელში..."

ლუკა მახარობელთან მოცემულია იგვები სიმდიდრეზე, მაგრამ ყოველ მათგანს თავისი განსაკუთრებული სიუჟეტი გააჩნია, რომლებიც თავისი შინაარსით და საზოგადო დასკვნებით თემათა ერთ ჯგუფად ერთიანდება. ეს არის იგევები იმის შესახებ, თუ როგორი დამოკიდებულება მართებს ადამიანს მატერიალურ ღირებულებებთან და რა მოსდის ადამიანის სულს, რომელსაც ვერ გაუგია სიმდიდრის ჭეშმარიტი აზრი. ეს იგავებია: "უდარდელ მდიდარზე", ერთი მდიდარი ადამიანის "ურწმუნო მმართველზე" და "მდიდარსა და ღარიბ ლაზარეზე".

პირდაპირ უნდა ითქვას, რომ ბიბლიურ ტექსტებს შორის არც ისე ხშირად შეიძლება შევხვდეთ გარდაცვლილთა სულების საიქიო ხვედრის აღწერას. ამ აზრით ინფორმაცია, რომელსაც შეიცავს იგავი "მდიდარსა და ლაზარეზე" (ლკ. 16:19-31), შეიძლება უნიკალური იყოს. მაგრამ ზოგიერთი ვითარება, რომელიც ამ იგავშია აღწერილი, უნებლიედ ხდება გაუგებრობის წყარო: "მოკვდა გლახაკი და აბრაამის წიაღში აიტაცეს ანგელოზებმა. მოკვდა მდიდარიც და დამარხეს. ჯოჯოხეთში, წამებულმა, აღაპყრო თვალნი და იხილა შორს აბრაამი და ლაზარე მის წიაღში" (ლუკა 16:22, 23). რას წარმოადგენს იდუმალი "წიაღი", საითკენაც მიჰყავდათ ანგელოზებს ძველაღთქმისეულნი მართალნი? და, რომელიც, მართალია, "შორს" არის, მაგრამ მაინც საშინელ სატანჯველთა ხილვადობის არეალში იმყოფება და, რომელშიც აღმოჩნდა გარდაცვლილი მდიდარი.

სულის მადლმოსილი ერთობის მაგალითები, რომლითაც იწერებოდა ენოქის წიგნი და ახალი აღთქმა, შეიძლება კვლავ გავაგრძელოთ და ერთმანეთს შევადაროთ მომავალი ესქატოლოგიური პერსპექტივები ენოქთან: "იმედოვნებთ თქვენ, მართალნო, რადგან ადრე თქვენ შერცხვენილნი იყავით, უბედურნი და ჭირვებასა შინა მყოფნი, ახლა კი განათდებით, ვითარც ზეციური მნათობნი" (ენოქი 19:137), და მოციქულ პავლესთან: "რათა იყოთ უბიწონი და უმანკონი, ღვთის უმწიკვლო შვილნი უკუღმართ და გახრწნილ მოდგმაში, რომელშიც ნათობთ, როგორც მნათობნი სამყაროში" (ფლპ. 2:15).

ესოდენ მრავალ სურათზე რატომ იფარავენ ცალ თვალს თანამედროვეობის თვალსაჩინო და პოპულარული ადამიანები? - ცხადია, რომ ეს შემთხვევითობა არ არის. სინამდვილეში, "ცალი თვალის" სიმბოლოს გააჩნია ღრმა მნიშვნელობა და ადასტურებს იმ ძალების არსებობას, რომლებიც აკონტროლებენ დღევანდელ პოლიტიკურ, სოციალურ, ეკომონიკურ, სამხედრო და კულტურულ პროცესებს. ამ სტატიაში მოკლედ მოგითხრობთ "ცალი თვალის" სიმბოლოს წარმომავლობასა და მნიშვნელობაზე.

სულის მადლმოსილი ერთობის მაგალითები, რომლითაც იწერებოდა ენოქის წიგნი და ახალი აღთქმა, შეიძლება კვლავ გავაგრძელოთ და ერთმანეთს შევადაროთ მომავალი ესქატოლოგიური პერსპექტივები ენოქთან: "იმედოვნებთ თქვენ, მართალნო, რადგან ადრე თქვენ შერცხვენილნი იყავით, უბედურნი და ჭირვებასა შინა მყოფნი, ახლა კი განათდებით, ვითარც ზეციური მნათობნი" (ენოქი 19:137), და მოციქულ პავლესთან: "რათა იყოთ უბიწონი და უმანკონი, ღვთის უმწიკვლო შვილნი უკუღმართ და გახრწნილ მოდგმაში, რომელშიც ნათობთ, როგორც მნათობნი სამყაროში" (ფლპ. 2:15).

ანგელოზთა, როგორც "დარაჯთა" შესახებ მსჯელობას გავაგრძელებთ კიდევ ერთი ასპექტით. საიდან ვიცით, რომ ყველა მართალ ქრისტიანს ეძლევა მფარველი ანგელოზი? ამ სწავლების საფუძველს წარმოადგენს რამოდენიმე ციტატა წმიდა წერილიდან, როგორიცაა, მაგალითად, უფლის სიტყვები: "ეკრძალეთ, ნუ შეურაცხყოფთ ნურცერთ ამ მცირეთაგანს, რადგანაც გეუბნებით თქვენ, რომ მათი ანგელოზები ცაში თვალს არ აშორებენ ჩემი ზეციერი მამის სახეს" (მათე 18:10). შეიძლება დავიმოწმოთ ფსალმუნის სიტყვებიც: "დაიბანაკებს ანგელოზი უფლისა გარემოს მოშიშთა მისთა და იჴსნნეს იგინი" (ფსალმ. 33:8), ისევე როგორც ოთხმოცდამეათე ფსალმუნშია ლაპარაკი ანგელოზთა ფუნქციებზე: "რამეთუ ანგელოზთა მისთადა უბრძანებიეს შენთჳს დაცვად შენდა ყოველთა გზათა შენთა" (ფსალმ. 90:11).