აპოსტასია > ხელოვნება
მდინარე აქერონის ბნელ პლიაჟზე...
"ვისაც სურს სულის ხსნა, დაჰკარგავს მას: და ვინც ჩემი გულისთვის დაჰკარგავს სულს, ის ჰპოვებს მას"
მათე 16:24
გამორჩება კაცი, თუ მოიგებს მთელს ქვეყანას და სულს კი წააგებს?
ანდა რას მისცემს კაცი თავისი სულის სანაცვლოდ?
მათე 16:25
***
მდინარე აქერონის ბნელ პლიაჟთან დგანან გულგრილნი. ისინი, ვინც ცხოვრებაში მხოლოდ საკუთარ თავზე ფიქრობდა, ვინც არასოდეს წირავდა თავის სიცოცხლეს არაფრისა და არავისთვის, არანაირი რწმენისთვის, არანაირი მსოფლმხედველობისთვის, არანაირი იდეისთვის. მოძულებულნი სამოთხისა და ჯოჯოხეთის მიერ, ისინი დახეტიალობენ ბნელ პლიაჟზე და თავს ეხვევათ საშინელი მწერები, საკუთარ სისხლს აწოვებენ მიწაზე მხოხავ მატლებს.
ისინი მიჰყვებიან თეთრ ბაირაღს, რომელიც არაფერს წარმოადგტენს, არამედ მხოლოდ გულგრილთა სიმბოლოს, უაზროს, რადგან ისინი მხოლოდ საკუთარ თავზე ფიქრობენ.
სიმკაცრე, რომლითაც დანტე განსჯის გულგრილთ, ამავდროულად იმ დროს ფლორენციაში გაჩაღებული პოლიტიკური დავის ასახვაც გახლავთ. ქალაქი-სახელმწიფო ძლიერი მეტოქეობით პოლიტიკურ ფრაქციათა შორის, რომლის სასწორზე დადებული იყო ქალაქის საკუთარი ავტონომია პაპიზმისგან. გულგრილობა ესოდენი ძლიერი დაძაბულობის წინაშე - აი რას განიკითხავს დანტე.
"Comprendí inmediatamente y adquirí la certeza de que aquella turba Era la de los Ruines que se hicieron desagradables a los ojos de Dios я лос де сус враги. Aquellos desgraciados, que no vivieron nunca, estaban desnudos, y Eran molestados sin tregua por las picaduras de las moscas y de las avispas que allí había; las cuales hacían correr por su rostro la sangre, que mezclada con sus lágrimas, are recogida a sus pies por asquerosos gusanos".
"მე უცებ მივხვდი და დავრწმუნდი, რომ ეს ბრბო იყო ნანგრევებიდან, რომლებმაც მადლი ვერ ჰპოვეს ღმრთის თვალში ... ესენი იყვნენ უბედური ადამიანები, რომლებსაც არასოდეს უცხოვრიათ, ისინი შიშველნი იყვნენ, და მათ იქ მყოფი ბუზები და კოღოები უმოწყალოდ ჰკბენდნენ, რომლის გამოც მათ სახეზე დიოდა სისხლი, შერეული ცრემლთან, მათ ფეხებს კი ამაზრზენი მატლები დახვეოდნენ"
დანტე ალგიერი, "ღვთაებრივი კომედია", გალობა III.
წყარო: deviantart.com
საიტი "აპოკალიფსისი". 2023 წ.