უსჯულოების საიდუმლო - თალმუდი - ებრაული უპირატესობის დოქტრინა

თალმუდი - ებრაული უპირატესობის დოქტრინა

ფრაგმენტები დევიდ დიუკის წიგნიდან "ებრაული საკითხი ამერიკელის თვალით"

უარყო რა იესუ ქრისტე, ასევე სიყვარული და მოთმინება, რომელსაც ის ქადაგებს, იუდაიზმმა აირჩია საკუთარი, ანუ შოვინიზმის გზა, რაც თავის კულმინაციას აღწევს თალმუდის გვერდებზე, რომელიც ებრაული კანონებისა და ჩვეულებების ენციკლოპედიური განმარტება გახლავთ და, რომლებიც საუკუნეთა განმავლობაში ასობით ებრაელ რაბინს შემოუკრებია.

"ამერიკული მემკვიდრეობის ლექსიკონში" ეს ფენომენი აღწერილია, როგორც "რელიგიური ძალაუფლების საფუძვლის შექმნა ტრადიციული იუდაიზმისთვის". თალმუდი თავიდან გადაწერილ იქნა ბაბილონის ტყვეობის დრო, ხოლო მისი ზეპირი ვერსიები ამაზე უფრო ძველია.

ჩვენი (ქრისტიანული) წელთაღრიცხვის მეექვსე საუკუნეში ის წერილობითად ჩამოაყალიბეს, რის გამოც ებრაელი ხალხის უმნიშვნელოვანესი ნამუშევარი გახდა. თალმუდი მათი რელიგიის ძირითადი კანონია. მასში საბოლოოდ არის კოდიფიცირებული იუდეველთა ყველაზე შოვინისტური ტენდენციები.

ჰერმან ვუკი, საკმაოდ პოპულარული ებრაელი მწერალი (62), თალმუდის ზეგავლენას ასე აღწერს: "თალმუდი სისხლივით დღემდე ცირკულირებს ებრაული რელიგიის გულში. როგორ კანონებს, ჩვეულებებს თუ ცერემონიებს ვაკვირდებოდეთ - მიუხედავად იმისა, ვართ თუ არა ჩვენ ორთოდოქული, კონსერვატული, რეფორმატული იუდაიზმისა ან უბრალოდ სენტიმენტალური ადამიანები ვართ - მაინც მივდევთ თალმუდის მცნებებს. ეს ჩვენი საერთო სჯულია" (New York Herald Tribune. (1959). Nov. 17).

ჯერ კიდევ 16 წლის მოზარდად ყოფნისას, მოქალაქეთა საბჭოს ოფისში ჩემი პირველი ვიზიტისას, ვიპოვე წიგნი, რომელსაც ეწოდებოდა: "ებრაული რელიგია: მისი ზეგავლენა დღეს", რომლის ავტორი ელიზაბეტ დილინგი გახლავთ (Dilling, E. (1980). The Jewish Religion. Los Angeles: CDL Report (Renamed From The Plot Against Christianity)). წიგნმა ძლიერ დამაინტერესა, რადგან მისი დიდი ფორმატი შეიცავდა თალმუდის სხვადასხვა ნაწილების ფოტოკოპირებულ გვერდებს, რომლებიც მრავალი ებრაელი მეცნიერ-თეოლოგის მიერ არის შედგენილი.
მახსოვს, როგორც ვათვალიერებდი ელიზაბეტ დილინგის კომენტარებს და გადავდიოდი უშუალოდ თარგმანზე. თალმუდის ერთ-ერთმა პირველმა ნაწყვეტმა, რომელიც წავიკითხე, უბრალოდ გამაოგნა. მასში ნათქვამი იყო შემდეგი:

თალმუდის მტკიცებით, მხოლოდ ებრაელია სრულყოფილი ადამიანი, დანარჩენები არიან გოიმები (იგივე გოები) (რაც ნიშნავს "ნახირს" ან "პირუტყვს"). ქვემოთ მოტანილმა ციტატებმა შეიძლება შოკი მოგგვაროთ, მაგრამ ეს გახლავთ თალმუდის სხვადასხვა ნაწილის ზუსტი ციტატები.

1. Sanhedrin 59a: "გოის მოკვლა ველური ცხოველის მოკვლის მსგავსია".

2. Aboda Zara 26b: "გოებიდან ყველაზე საუკეთესო უნდა მოიკლას".

3. Sanhedrin 59a: "გოიმი, რომელიც ცხვირს ჩაყოფს სჯულში (თალმუდში) დამნაშავეა და სიკვდილით ისჯება".

4. Libbre David 37: "რაიმეს შეტყობინება გოებისთვის ჩვენი რელიგიური ურთიერთობებიდან ყველა ებრაელის მკვლელობის ტოლფასია, რადგან მათ რომ იცოდნენ რას ვასწავლით, ღიად დაიწყებდნენ ჩვენს დახოცვას".

5. Libbre David 37: "ებრაელს თუ მიეცემა სიტყვა რაბინის წიგნის რომელიმე ნაწილის განმარტებისთვის, მან მხოლოდ ყალბად უნდა განმარტოს იგი. ის, ვინც ოდესმე დაარღვევს ამ კანონს უნდა მოიკლას".

6. Yebhamoth 11b: "გოგონასთან სექსუალური ურთიერთობა დასაშვებია, თუ გოგონას უკვე 3 წელი შეუსრულდა".

7. Schabouth Hag 6d: "ებრაელებს შეუძლიათ მისცენ ცრუ დაპირებები თავის გასამართლებლად".

8. Hikkoth Akum X1: "ნუ იხსნით გოებს სასიკვდილო საშიშროების დროსაც".

9. Hikkoth Akum X1: "ნუ გამოიჩენთ მოწყალებას გოების მიმართ".

10. Choschen Hamm 388,15: "თუ დამტკიცდება, რომ ვინმემ ისრაიტელთა ფული მისცა გოებს, დანაკარგის გონივრული ანაზღაურების შემდეგ უნდა მოიძებნოს მეთოდი მის აღსაგველად პირისაგან მიწისა".

11. Choschen Hamm 266,1: "ებრაელს შეუძლია ჰქონდეს ყველაფერი რასაც ის იპოვის, თუ ეს აკუმის (გოის) კუთვნილებაა. ის, ვინც გოებს თავის საკუთრებას უბრუნებს სჯულის წინაშე სცოდავს, და უზრდის მას დამრღვევებს. მაგრამ ქებას იმსახურებს ის, ვინც თუ დაკარგული საკუთრება დაბრუნდება ღმრთის სახელის სადიდებლად, ანუ როდესაც ქრისტეანები შეაქებენ ებრაელთ და შეხედავენ მათ როგორც პატიოსან ადამიანებს".

12. Szaaloth-Utszabot, The Book Of Jore Dia 17: "ებრაელს შეუძლია და მოვალეა ცრუდ დაიფიცოს, როდესაც გოები ეკითხებიან მას არის თუ არა მათ წიგნებში რაიმე გოების საწინააღმდეგო".

13. Baba Necia 114, 6: "ებრაელები - ადამიანური არსებებია, ხოლო მსოფლიოს სხვა ეროვნებები ადამიანები კი არა მხეცები არიან ".

14. Simeon Haddarsen, fol. 56-D: "როდესაც მესია მოვა ყოველ ებრაელს 2800 მონა ეყოლება.

15. Nidrasch Talpioth, стр. 225-L: "იეჰოვამ არაებრაელები ადამიანური სახით შექმნა იმისთვის, რათა ებრაელებს პირუტყვთა მომსახურეობით არ ესარგებლათ. შედეგად, არაებრაელები - ადამიანის ფორმის მქონე პირუტყვები არიან, რომლებიც უნდა ემსახურონ ებრაელებს დღე და ღამე".

16. Aboda Sarah 37a: "გოების გოგონა, თუ ის 3 წლისაა შეიძლება დაექვემდებაროს ძალადობას".

17. Gad. Shas. 22: "ებრაელს შუძლია (ხარჭად) ჰყავდეს არაებრაელის გოგონა, მაგრამ არ შეუძლია მასზე დაქორწინება".

18. Tosefta Aboda Zara B5: "გოი თუ მოჰკლავს გოის ან ებრაელს, პასუხი უნდა აგოს ამისთვის, მაგრამ თუ ებრაელი მოჰკლავს გოის, პასუხისმგებლობა არ ეკისრება".

19. Schulchan Aruch, Choszen Hamiszpat 388: "ნებადართულია ებრაელთა მამხილებლების ყველგან მოკვლა. ნებადართულია მათი მოკლვა მაშინაც კი, სანამ მათ მხილება დაუწყიათ".

20. Schulchan Aruch, Choszen Hamiszpat 388: "სხვა ერების მთელი ქონება ებრაელი ერის კუთვნილებაა, რომელსაც შეუძლია ისარგებლოს მათით ყოველგვარი რიდის გარეშე".

21. Tosefta Aboda Zara VIII, 5: "როგორ უნდა განისაზღვროს სიტყვა ძარცვა? გოის ეკრძალება ქურდობა, ძარცვა, ქალისა და მონის აყვანა გოებთან ან ებრაელებთან. მაგრამ ებრაელს არ ეკრძალება ყოველივე ამის გაკეთება გოებთან მიმართებაში".

22. Seph. Jp., 92, 1: "ღმერთმა ებრაელებს მისცა ძალაუფლება ყველა ერის სისხლსა და ქონებაზე".

23. Schulchan Aruch, Choszen Hamiszpat 156: "ებრაელი თუ გოის მევალე გახდა, სხვა ებრაელს შეუძლია მივიდეს გოისთან და შეჰპირდეს მას თანხას, და მოატყუოს იგი. ამგვარად გოი გაკოტრდება და მის ქონებას პირველივე ებრაელი სჯულიერად დაეუფლება"

24. Schulchan Aruch, Johre Deah, 122: "ებრაელს ეკრძალება ღვინის დალევა იმ ბოკალიდან, რომელსაც გოი მიეკარა, რადგან მისი მიკარებით ღვინო შეიბილწა".

25. Nedarim 23b: "ის, ვისაც სურს, რათა ერთი წლის წინ მიცემული ყველა დაპირება გაუქმდეს, დე წლის დასაწყისში დადგეს და თქვას: "ყველა დაპირება, რომელიც მე შემიძლია ვთქვა ამ წლის განმავლობაში ანულირებულია. ახლა მისი დაპირებები უმოქმედო და არა ნამდვილია".

რადგან ქრისტიანი მეცნიერ-ღვთისმეტყველები პერიოდულად ღებულობდნენ თავიანთ განკარგულებაში თალმუდის ასლებს, თალმუდის გადამწერები იმედოვნებდნენ მათ მოტყუებას, და სიტყვა ბალაამს იესუს აღსანიშნავად იყენებდნენ. "ებრაულ ენციკლოპედიაში" სათაურით "ბალაამი" ნათქვამია: "... ფსევდონიმი "ბალაამი" მიეცა იესუს... სანჰედრინში 106 ვ და გიტინში 57 ა (Jewish Encyclopedia. (1907). Balaam, p.469).

თალმუდში გამუდმებით გამოიყენება ბუნდოვანი სიტყვები არაებრაელთა აღსანიშნად, მაგალითად, როგორიცაა "ეგვიპტელები", "წარმართბი", ქუთინები და კერპთაყვანისმცემლები. ინგლისურ ენაზე თალმუდის ყველაზე პოპულარულ თარგმანში, ე. წ. "სონჩინოს (Soncino) გამოცემაში", მოცემული პრაქტიკა გამოხატულია სანჰედრინის წიგნის მეხუთე სქოლიში, რომელშიც ნათქვამია: "სიტყვა "ქუთინი" (სამარიტელი) აქ გამოყენებული იყო პირველდაწყებითი სიტყვის "გოის" ნაცვლად..." (Talmud, Sanhedrin. (1935). Soncino Edition. 5 footnote on p. 388).

ქრისტიანები ზოგჯერ აღინიშნებიან კოდური სიტყვით "მინ" ან "მინიმ" (Funk And Wagnalls Jewish Encyclopedia. (1905). Min. p.594). "სონჩინოს" თალმუდის სქოლიოებში, ისევე როგორც ებრაული ენციკლოპედიის ნაწყვეტებში, ეს ეშმაკური ხრიკი აშკარად გამოიყენება. თალმუდის სხვა ნაწყვეტებში მე აღმოვაჩინე შესაძლო, გულმოდგინედ დაფარული მიზეზი, თუ რატომ უკრძალავდა თალმუდის ზოგიერთი გადამწერი არაებრაელს მის წაკითხვას. თალმუდის სიტყვები მეტად მძაფრია:

"ადამიანი მხოლოდ ებრაელია, არაებრაელები - პირუტყვები არიან" (ბაბა მეცია 114а – 114в) (Talmud. (1935). Soncino Edition).

"მიუხედავად იმისა, ქუთინი (არაებრაელი) მოკლავს ქუთინს თუ ებრაელს, ის მკაცრ სასჯელს დაექვემდებარება, მაგრამ ქუთინის (არაებრაელის) მოკვლისთვის ისრაელიტელისთვის არავითარი სასჯელი განწესებული არ ყოფილა" (სანჰედრინი 57а) (Talmud. (1935). Baba Mezia. Soncino Edition. 114a-114b)

"არაებრაელთაგან საუკეთესონი უნდა მოიკლან" (ბაბილონის თალმუდი) (Funk And Wagnalls Jewish Encyclopedia. (1907) (Gentile. New York. p.617).

"ებრაელი თუ განიცდის ბოროტების ჩადენის წყურვილს, მან ეს უნდა ჩაიდინოს იმ ქალაქში, სადაც მას არავინ იცნობს, და ეს ბოროტება იქ ქნას" (მოედ კაშტანი 17 ა) (Talmud. (1935). Baba Mezia. Soncino Edition. 114a-114b).

"არაებრაელთა ხორცი - ვირების ხორცია, ხოლო გამონაყოფი ცხენის გამონაყოფის მსგავსია" (Funk And Wagnalls Jewish Encyclopedia. (1907). Gentile. New York. p.621).

"თუ წარმართი (არაებრაელი) დაარტყამს ებრაელს, არაებრაელი უნდა მოიკლას. ებრაელის მოკვლა - ეს ღმერთზე ხელის გარტყმაა"(სანჰედრინი. 58 ვ) (Talmud, Sanhedrin (1935). Soncino Edition. 58b. p.398).

"ისრაელიტელის ხარი თუ ურქენს ქანანეველის ხარს, ამისთვის მას არავითარი პასუხისმგებლობა არ ეკისრება; მაგრამ თუ ქანანეველის (არაებრაელის) ხარი ურქენს ისრაელიტელისას... სასჯელი სრულად უნდა მიეზღოს მას" (ბაბა-კომი 37) (Talmud, Baba Kamma. (1935). Soncino Edition, p.211).

"ებრაელმა თუ რაიმე საგანი იპოვა, რომელიც წარმართმა (არაებრაელმა) დაჰკარგა, არ არის ვალდებული დაუბრუნოს იგი" (ბაბა მეცია 24 ა; ეს ასევე დასტურდება ბაბა კამის მიერაც, 113) (Talmud, Baba Kamma. (1935). Soncino Edition, p. 666).

"ღმერთი არ დაინდობს ებრაელს, რომელიც "თავის ქალიშვილს გაატანს მოხუცს ან თავისი არასრულწლოვანი (მცირეწლოვანი) ბიჭისთვის ცოლს მოიყვანს ან დაკარგულ ნივთს დაუბრუნებს ქუთინს (არაებრაელს)..." (სანჰედრინი 76 ა) (Talmud, Sanhedrin (1935). Soncino Edition. 76a. p. 470).

"ის, რასაც ებრაელი ქურდობით მოიპოვებს ქუთინისგან (არაებრაელისგან), შეუძლია შეინახოს" (სანჰედრინი, 57 ა) (Talmud, Sanhedrin (1935). Soncino Edition, 57a. p.388).

"არაებრაელები სჯულს გარეშე არიან და ღმერთი მათ ფულს ისრაელს მისცემს..." (ბაბა კომი 37 ვ) (Talmud, Baba Kamma. (1935). Soncino Edition. 37b).

"ებრაელებს შეუძლიათ (თავის დასაძვრენად) ტყუილი თქვან, რათა გააცურონ არაებრაელი" (ბაბა კომი 113 ა) (Talmud, Baba Kamma. (1935). Soncino Edition, p.664-665).

"არაებრაელთა ყველა შვილი - პირუტყვია" (იევამოთ 98 ა) (Talmud, Yebamoth. (1936). Soncino Edition. 98a).

"არაებრაელებს ურჩევნიათ სექსი ჰქონდეთ ძროხებთან" (აბოდაჰ ზარაჰ. 22ა-22ვ) (Talmud, Abodah Zarah. (1935). Soncino Edition. 22a-b).

"განა არაებრაელთა ჭურჭელი, რომელშიც ისინი საჭმელს ამზადებენ, არ აუარესებს მის არომატს?" (აბოდაჰ ზარაჰ 67 ა) (Talmud, Abodah Zarah. (1935). Soncino Edition. 67b).

მე გაოგნებული ვიყავი, როდესაც წავიკითხე ასეთი აბსოლუტურად დაუფარავი სიძულვილი ებრაული რელიგიის უმთავრეს წმიდა წიგნებში. ცხადი იყო, რომ ყველა ეს ციტატა ნამდვილია, რადგან თალმუდის ნაწყვეტების ასლები გამოქვეყნებული იყო ებრაული ორგანიზაციების მიერ. მე ვერავითარი გონივრული ახსნა ვერ ვუპოვე იმ წერილობით მოწმობებს, რომელიც ებრაელთა საღვთო წიგნებშია. სინამდვილეში, ჩემთვის ნათელი გახდა, რომ ამერიკელების უმეტესობამ არც კი იცის ამგვარი თხზულებების არსებობა.

ვერ ვიჯერებდი ამ ციტატების სინამდვილეს, როგორც ეს ემართებოდათ სხვა მკითხველთა უმეტესობას. მაგრამ, თუკი ვინმე მათ სინამდვილეში დაეჭვდება, მაშინ თალმუდში არაებრაელთა მიმართ არსებული უკიდურესი სიძულვილის სინამდვილეში დასარწმუნებლად მივმართოთ საკმაოდ მარტივი მეთოდს - წავიკითხოთ ებრაული ენციკლოპედია. სტატიაში "არაებრაელი" სრულიად მკაფიოდ ვხედავთ თალმუდში აღწერილ ებრაელთა სიძულვილს არაებრაელთა მიმართ. 4-ე ქვესათაურში "დისკრიმინაცია არაებრაელთა მიმართ", 617-621 გვერდებზე თავისუფლად განიხილება თალმუდის პოზიცია ამ საკითხთან მიმართებაში. ქვემოთ მოტანილია რამოდენიმე ამონაწერი თალმუდიდან:

"... ისინი მიიჩნევდნენ, რომ მხოლოდ ისრაელიტები იყვნენ ადამიანები... არაებრაელებს ისინი განაკუთვნებენ არა ადამიანთა კლასს, არამედ ბარბაროსებს (В.м. 108в). მათი დისკრიმინაციის სხვა მიზეზი იყო არაებრაელთა მდაბიო და სამარცხვინო ხასიათის... რამეთუ, "მათი ხორცი ვირის ხორცივითაა, ხოლო მათი გამონაყოფი ცხენის გამონაყოფს წააგავს..." არაებრაელებს ისე ძლიერ ადანაშაულებდნენ ბუნების საწინაარმდეგო სექსუალურ დანაშაულობებში, რომ მათ სადგომებში ძროხების შერეკვის აკრძალვის აუცილებლობაც გაჩნდა" (Abodah Zarah 1)...

"თორა არაებრაელის გამონაყოფს ცხოველის (პირუტყვის) გამონაყოფს ადარებს"... ყოვლისშემძლე ღმერთმა თორა არაებრაელებსაც შესთავაზა, მაგრამ რადგან მათ არ მიიღეს იგი, ღმერთმაც ხელი აიღო მათ მფარველობაზე და სამფლობელოდ ისინი ისრაელს გადასცა...

თუ არსებობს საფუძველი ვივარაუდოთ, რომ არაებრალმა თავისი საკუთრება დაპყრობის გზის მოიპოვა... მისი საკუთრება საზოგადო საკუთრებად ჩაითვლება, ისევე როგორც უდაბნოს მიწა, რომელზეც არავისი უფლება არ ვრცელდება" ( Funk And Wagnalls Jewish Encyclopedia. (1907). Gentile: Discrimination Against Gentiles, p.617-621).

ებრაული ენციკლოპედიის გამოცემა "ფუნკენდ ვაგნალი" ახსენებ რაბი სიმონ ბენ იოხაის ციტატას (უზარმაზარი თალმუდისტური ლიტერატურა), რომელსაც "ხშირად იმოწმებენ ანტისემიტები". მოცემულ ციტატაში წერია: " Tob shebe – goyim harog" - "გოიმთაგან (არაებრაელთაგან) საუკეთესო უნდა მოიკლას". მასში ლაპარაკია, რომ რაბინის ეს გამონათქვამი - დევნულების შედეგია. ეს მტკიცებულება აღწერილია როგორც "რაბინის ცხოვრებისეული გამოცდილების შედეგი, რომელიც არაებრაელთადმი მისი მტრული დამოკიდებულების მიზეზია". მიუხედავად ამისა, ნაწყვეტში ასეთი რამეც არის ნათქვამი: "იმასთან დაკავშირებით, თუ როგორია საქმის ვითარება, მოცემული დაკვირვების მნიშვნელობა ანალოგიურია იმისა, რაც მოცემულია ორ სხვა მტკიცებულებაში: "ყველაზე ღვთისმოსავი ქალი უნდა დაექვემდებაროს ჯადოქრობას"; "გველთაგან საუკეთესოს თავი უნდა გავუჭეჭყოთ" (Funk And Wagnalls Jewish Encyclopedia. (1907). Gentile. New York. p.617) (Talmud, Sanhedrin (1935). Soncino Edition. 105a-b. p.717).

თალმუდის ციტატები, რომლებიც აქ მომყავს, არავითარ შემთხვევაში არ არის ამოგლეჯილი კონტექსტიდან. სიმართლეა ის, რომ თალმუდი შედგენილია მრავალი ავტორის მიერ, და მას უამრავი კომენტარი გააჩნია. მასში ზოგჯერ მოცემულია პოლემიკა ზოგიერთ საკითხთან დაკავშირებით. მაგრამ, არავითარი შეცდომა არ არის აშკარად ანტიარაებრაულ ტონში, რომელიც ყველგან დომინირებს. ქადაგება, რომ"არაებრაელთაგან საუკეთესო უნდა მოიკლას", უკიდურეს შემთხვევაში, შეიძლება ვიპოვოთ თალმუდის კიდევ სამ სხვა განყოფილებაში.

წარმოიდგინეთ საზოგადოებრივი აზრის რეაქცია, თუ რომელიმე გამოჩენილი ქრისტეანი იტყვის ასეთ სიტყვებს: "ებრაელთაგან საუკეთესო უნდა მოვკლათ". განა გააფთრებით არ დაგმობდნენ ასეთ განცხადებას? წარმოიდგინეთ, როგორი შერცხვენა ელის ამგვარ ადამიანს მასობრივ საინფორმაციო საშუალებებში და რა დღეში ჩააყენებენ მას ამ შეურაცხმყოფელი სიტყვებისთვის - და სრულიად სამართლიანადაც. მაგრამ, თუ ვინმე ჯიუტად ადგას თავის უსამართლობას, როგორც ეს ვლინდება, მაგალითად, არაებრაელთადმი არატოლერანტულ დამოკიდებულებაში, რომელსაც ავლენს თალმუდი, სრულიად მოსალოდნელია, რომ ის გადააწყდება ბრალდებებს რელიგიურ მიკერძოებასა და არატოლერანტობაში.

როდესაც პირველად წავიკითხე თალმუდი, შევამჩნიე საკმაოდ უცნაური რამ. დიდ სიძნელეებს განვიცდიდი მისი ასლის პოვნის მცდელობაში. თალმუდი არ იყიდება წიგნის მაღაზიებში, ხოლო მრავალ ბიბლიოთეკებს მისი ეგზემპლარებიც კი არა აქვთ. საერთო აღიარებით თლმუდი თავისი მოცულობით რამოდენიმეჯერ აღემატება ბიბლიას, მაგრამ, უეჭველად, მისი დაბეჭდვა (გამოცემა) შესაძლებელია ნომინალური ღირებულებით, როგორც ამას აკეთებენ ბიბლიასთან დაკავშირებით, თანაც თხელ ქაღალდზე და იაფფასიან ქაღალდისავე ყდაში.

ინტერესი თალმუდისადმი, როგორც ერთ-ერთი წამყვანი მსოფლიო რელიგიის წმიდა წიგნისადმი, შეიძლება ძალიან დიდი იყოს. მაშ რატომ უნდა ვიაროთ სინაგოგაში ან ვიხადოთ ასობით დოლარი "სონჩინოს" თალმუდის ორიგინალურ გამოცემაში? საჭიროა დავსვათ კითხვა: რატომ არ შეუძლია ფართო საზოგადოებას ჰქონდეს თავისუფალი წვდომა თალმუდისადმი? რატომ არა აქვს მას უფლება თავისუფლად წაიკითხოს ეს წიგნი? პასუხი, სავარაუდოდ, შეიძლება ვიპოვოთ იმ ფაქტში, რომ ებრაულ ორგანიზაციებს, რომლებიც აკვირდებიან ასეთ თხზულებებს, არ სურთ, რომ ისინი ფართოდ იყვნენ ცნობილნი, და როდესაც დაიწყებ თალმუდისტური წიგნების კითხვას, მაშინ გესმის მათი შიშის მიზეზებიც.

ბავშვობაში, მართალია, იდეალური მოზარდი ვიყავი, მაგრამ აბსოლუტურად მოუმზადებელი გახლდით სარწმუნოების ბნელი მხარეებისთვის, რომელსაც მე ყოველთვის პატივს ვცემდი. ჩემი ადრინდელი შთაბეჭდილება იყო ისეთი, რომ ებრაულ სარწმუნოებას არ გააჩნია არავითარი მტრობა იესუ ქრისტესადმი. მე ყოველთვის მეუბნებოდნენ, რომ ებრაელები დიდ პატივს სცემდნენ მას, როგორც წინასწარმეტყველს ან, უკიდურეს შემთხვევაში, როგორც დიდ მოძღვარს, მაგრამ უბრალოდ არ ესმოდათ მისი, როგორც მესიის.

ძალიან გამანაწყენა ფაქტმა, როდესაც პირველად გადავაწყდი მაცხოვრისა და ქრისტეანების არცთუ მორიდებულ აღწერას. ბევრ სხვა რამესთან ერთად, იესუ ქრისტე თალმუდში აღწერილია, როგორც შარლატანი, მაცთური და ბოროტი. თალმუდში იესუ ქრისტე დადანაშაულებულია იმაში, რომ მას თითქოსდა სქესობრივი კავშირი ჰქონდა თავის ვირთან, ხოლო ქალწული მარიამი აღწერილია როგორც მეძავი (Talmud, Sanhedrin (1935). Soncino Edition, 105a-b. p.726).

როდესაც თალმუდის პირველი ვრცელი განყოფილებები წავიკითხე, მიუხედავად იმისა, მქონდა გამოქვეყნებული ებრაული თარგმანები, არ მჯეროდა იმისა, რასაც ვკითხულობდი და არ მჯეროდა, რომ ეს ყოველივე იყო ნამდვილი. ამიტომაც, მივმართე ერთ ჩემს ებრაელ ნაცნობს, მარკ კოენს, და მივეცი ამ ციტატების მთელი გვერდი. ისიც გაღიზიანებული აღმოჩნდა წაკითხულით. როდესაც მის სახეს შევხედე, იმწამსვე მივხვდი, რომ აბსოლუტურად არ იცნობდა თალმუდის ამ ნაწერებს (და სრულიად არ ამართლებდა მათ). მან შემომთავაზა ჩემი რაბინისთვის მეკითხა მათი სინამდვილის შესახებ. რაბინმა დამიდასტურა, რომ ციტატები ნამდვილი იყო, მაგრამ ამტკიცებდა, რომ მოცემულ შეხედულებებს დღეს ებრაელთა უმრავლესობა არ იზიარებსო.

მე დიდი სიხარულით დავეთანხმე ამას, და ჯერ კიდევ მჯერა, რომ ეს სწორედ ასეა საშუალოსტატისტიკური ებრაელისთვის. მაგრამ, ამავე დროს, ცოდნა იმისა, რომ ასეთი ნაწყვეტები არსებობენ, დამეხმარა იმის შეგნებაში, თუ რატომ იყო ამდენი ანტისემიტური განწყობა სხვადასხვა ხალხში მრავალი საუკუნის განმავლობაში. ამან ასევე ხელი შემიწყო ჩამეხედა არაებრაელთადმი აკვიატებული დამოკიდებულების სიღრმეში, რომელიც ასე დომინირებს იუდაიზმში.

უნდა აღინიშნოს, რომ ყველა რაბინი სწავლობს თალმუდს. რა რეაქცია ექნებოდათ ებრაელებს, თუ ქრისტეანი მქადაგებლები შეისწავლიდნენ ჰიტლერის "ჩემს ცხოვრებას" ("მაინ კამპფ"), როგორც წმიდა წერილის შემადგენელ ნაწილს, მაგრამ გაამართლებდნენ მას იმ მოსაზრებით, რომ მოცემული წიგნი არ აისახება მათ თანამედროვე პოზიციაზე?

შეიძლება გამაოგნებელი აღმოჩნდეს, მაგრამ ნებისმიერი არაინფორმირებული, თუმცა მიუკერძოებელი მკითხველი, რომელიც წაიკითხავდა როგორც "მაინ კამპფს" ასევე თალმუდს, შეამჩნევდა, რომ თალმუდი თანაბრად შეუწყნარებელია, რადგან, ჰიტლერის ებრაელთა მიმართ აშკარად უარყოფითი და მკვეთრი დამოკიდებულების მიუხედავად, მის გამონათქვამთა ძლზედ მცირე ნაწილი თუ მიუახლოვდება შეუწყნარებლობით თალმუდის ისეთ გამონათქვამს, როგორიცაა: "არაებრაელთაგან საუკეთესონი უნდა მოიკლან".

წიგნში "მაინ კამპფ" ჰიტლერი იძლევა კითხვას იმის შესახებ, "გერმანელები" არიან თუ არა ებრაელები, მაშინ როდესაც თალმუდში მოცემულია მტკიცება, რომ არაებრაელები ადამიანებიც კი არ არიან, არამედ არიან პირუტყვები.

მე ვნახე ანტისემიტიზმის განსაზღვრება ძირითად ენციკლოპედიებში, რომელთაგან ყველა ცდილობს განმარტოს ისტორიული ანტისემიტიზმი როგორც ქრისტეანთა შეუწყნარებლობა არაქრისტიან ებრაელთადმი. ზოგჯერ, მათში ისიც კი იგულისხმება, რომ ქრსიტიანები დევნიდნენ ებრაელებს მხოლოდ იმიტომ, რომ მახარობლები ებრაელებს ქრისტეს ჯვარცმის მთავარ დამნაშავეებად მიიჩნევდნენ, მაგრამ ვერც კი იფიქრებდნენ, რომ ანტისემიტიზმის ერთ-ერთი წყარო შეიძლებოდა ყოფილიყო თვით ებრაელთაამაზრზენი და ეგოცენტრული პოზიცია, რომელიც გამოხატულია არაებრაელთა მიმართ მათ საკუთარ რელიგიურ კანონებში.

თვით იესუ ქრისტეს ცხოვრების დროს, ორგანიზებული ებრაელობის ძალები ეწინააღმდეგებოდნენ მოცემულ გულთბილ მოძღვარს, რომელიც მათ სიყვარულისა და მორჩილების ძალაზე ესაუბრებოდა, და არა ძალისმიერ მოქმედებებზე, რომელიც რომაელთა მიმართ იქნებოდა მიმართული, და რასაც ასე იმედოვნებდნენ ფარისეველნი. ახალ აღთქმაში მართებულად არის აღწერილი მასშტაბური ებრაული ტერორი, რომელიც გამოყენებულია პირველქრისტეანთა სარწმუნოების ჩასახშობად. სახარების ერთ-ერთ ვერსიაში ნათქვამია: "მიუხედავად ამისა, არც ერთ ადამიანს არ შეეძლო ღიად ელაპარაკა მის (ქრისტეს) შესახებ ებრაელთა შიშით" (იოანე 8:13) (RSV John 8:13T).

ქრისტიანობის ადრეული საუკუნეებიდან, ზოგიერთი არაებრალი მეცნიერ-თეოლოგი გაკვრით საუბრობდა ძველებრაულ ენაზე. მათ ჩამოუყალიბდათ სისასტიკე ებრაელთა მიმართ, რადგან იცნობდნენ თალმუდის შინაარსს.

ბოლო ასწლეულებში რომის ათობით პაპმა გამოსცა ედიქტები და ენციკლიკები, რომლებიც გმობდნენ იუდაიზმს. ისინი გამოხატავდნენ აღშფოთებას არა იმიტომ, რომ ებრაელებმა ჯვარს აცვეს ქრისტე, არამედ მათი ბოროტი გამოხდომების გამო, რომელიც არაებრაელთა და ქრისტიანთა წინააღმდეგ იყო მიმართული და, რომლებსაც შეიცავად ებრაელთა წიგნი თალმუდი. ქვემოთ წარმოგიდგენთ რომაელ პაპთა შეხედულებებს ებრაელთა შესახებ:

გრიგოლ IX თალმუდს ადანაშაულებდა როგორც რელიგიურ წერილს, რომელიც შეიცავს "ქრისტიანობის წინააღმდეგ გამოთქმულ სისაძაგლეთა და მკრეხელობათა ყველა ამაზრზენ სახეობას"

ბენედიქტე XIII. მისი ბულა ებრაელთა შესახებ (1450) აცხადებდა: "თალმუდის მწვალებლობამ, მედიდურობამ და შეცდომებმა ებრაელებს არ მისცა შესაძლებლობა შეეცნოთ სიმართლე".

ინოკენტი IV-მ 1233 წელს თალმუდი დაწვა, როგორც ბოროტი წიგნი.
იოანე XXII-მ 1322 წელს აკრძალა თალმუდი.

იულიუს III-მ თავის ბულათი იუდაურ წიგნთა წინააღმდეგ (1554) განკარგულება გასცა ყველგან დაეწვათ თალმუდი.

პავლე IV-მ, ბულათი "კუმ ნიმის აბსურდუმ" (1555) საკმაოდ მძაფრად დაგმო ებრაელთა მევახშეობა.

პიუს IV-მ დაგმო ებრაელთა საღვთო წიგნები (თალმუდი), რომელიც მოუწოდებდნენ გენოციდისკენ.

პიუს V-მ პაპის სახელმწიფოებიდან გაყარა ყველა ებრაელი (1569).

გრიგოლ XIII, თავის ბულაში, რომელიც გამოსცა 1581 წელს ამბობდა, რომ ებრაელებს უდიდესი სიძულვილი ამოძრავებთ ქრისტიანობისადმი და, რომ ისინი ქრისტიანული რელიგიის წინააღმდეგ გეგმავენ შემაძრწუნებელ დანაშაულობებს, რომელიც კადნიერად იზრდება დღითი დღე".

კლიმენტ VIII-მ დაგმო ებრაული თხზულებები, რომლებიც მოუწოდებდნენ გენოციდისკენ.

კათოლიკური ეკლესიის ფუძემდებლები არა მარტო სკეპტიკურად (პესიმისტურად) უყურებდნენ ებრაელებს. მე გაკვირვებული ვიყავი, როდესაც შევიტყვე, რომ პროტესტანტული ეკლესიის დიდი რეფორმატორი და დამფუძნებელი, მარტინ ლუთერი, იზიარებდა ებრაელთადმი ამგვარ დამოკიდებულებას.

ჯერ კიდევ ახალგაზრდა, მე უდიდეს აღფრთოვანებას განვიცდიდი მარტინ ლუთერისადმი, და ამიტომაც, ძალზეს მსუროდა გამეგო, რას ამბობდა პროტესტანტული ქრისტიანობის დამფუძნებელი ებრაელთა შესახებ. ებრაული საკითხებისადმი მიძღვნილ წიგნთა კატალოგში, რომელსაც ფოსტით ვიწერდით, და რომელიც არსებობდა მოქალაქეთა საბჭოს ოფისში, მითითებული იყო მარტინ ლუთერის წიგნის თარგმანი სულის შემაძრწუნებელი სათაურით "ებრაელები და მათი სიცრუე" (Luther, M. L. (1962). Thе Jews And Their Lies. Chicago. Christian Press Translatec From The Eriangen And Weimar German Editions. (1483-1546). Works. 1883).

დიდი მარტინ ლუთერი ბიბლიის კარგი მცოდნე იყო, და ის მას კითხულობდა ძველებრაულ ენაზე. მან დეტალურად შეისწავლა თალმუდი მის დედანში, და ზიზღით რეაგირებდა მასზე. გავაგრძელე რა ლუთერის მიერ შეგროვილი ქადაგებანი და წმიდა თხზულებანი, გაკვირვებული ვიყავი მისი აღშფოთებული ანტიებრაული ტონით.

"ებრაელებს მათი მშობლები და რაბინები სიყრმითგან არაებრაელთადმი ისეთი მომაკვდინებელი სიძულვილით ზრდიდნენ, რომ ეს სიძულვილი მათ მიჰყვებათ მთელი ცხოვრების განმავლობაში; ამ სიძულვილით არის გაჟღენთილი მთელი მათი ხორცი და სისხლი, მისით არის ავსებული მათი ძვლის ტვინი და მთელი მათი არსება" (ვეიმარი 53. გვ. 482-483).

"მათი თალმუდი და რაბინები ასწავლიან, რომ მკვლელობა არ უნდა ჩაითვალოს ცოდვად, თუ ებრაელი მოკლავს არაებრაელს, არამედ მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ებრაელი თანამოძმე ებრაელს მოკლავს. არ ითვლება ასევე ცოდვათ ფიცის დარღვევა, რომელიც არაებრაელისთვის არის მიცემული...

ჩვენი დღეების ებრაელები ჯერ კიდევ მისდევენ ამ დოქტრინებს და თავიან მამებს ბაძავენ, იყენებენ რა პრაქტიკაში უფლის სიტყვების შეგნებულად დამახინჯებულ გაგებას და პრაქტიკაში ნერგავენ თავიანთ სიძუნწეს, მევახშეობას, მკვლელობას და საკუთარ შვილებსაც ასწავლიან ასე მოიქცნენ" (W. 53,48 SM 90-91).

"იქნებ გულთბილი და კეთილი ქრისტიანები ფიქრობენ, რომ მე საკმაოდ სასტიკი და უხეში ვარ უბედური და საწყალი ებრაელებისადმი; იქნებ ისინი ფიქრობენ, რომ მე დავცინი მათ და ვეკიდები სარკაზმით? პატიოსან სიტყვას გაძლევთ და გარწმუნებთ, რომ საკმაოდ სუსტი ადამიანი ვარ იმისთვის, რათა გამაჩნდეს უნარი დავცინო ასეთ სატანურ მოდგმას" (W 32, стр. 286).

თქვენ უნდა იცოდეთ, რომ ებრაელები დღითი დღე აგინებენ ჩვენი უფლისა და მაცხოვრის სახელს... ისინი ჩვენი ღია მტრები არიან და განუწყვეტლივ მკრეხელობენ... ისინი შეურაცხოფენ უფალ იესუ ქრისტეს; ისინი ჩვენს წმიდა ქალწულ მარიამს მეძავს (პროსტიტუტკას) უწოდებენ, ხოლო მის წმიდა ძეს ნაბიჭვარს (ублюдок (внебрачный ребенок), ხოლო ჩვენ კიდევ მიგდებულ ბავშვებსა და უდღეურებს (დღენაკლულებს) გვიწოდებენ. მათ რომ ყველა ჩვენგანის მოკვლა შეეძლოთ, სიამოვნებით იზამდნენ ამას, სინამდვილეში, მრავალი მათგანი კლავს კიდევაც ქრისტიანებს... (ლუთერის უკანასკნელი ქადაგება, რომელიც მან წარმოთქვა მის სიკვდილამდე რამოდენიმე დღით ადრე, 1546 წლის თებერვალში (Эрлангер 62, стр. 189).

არსებობდა მრავალი ტომი, ეროვნება და კონფლიქტში მყოფი რელიგიური სექტა, რომლებიც რომის იმპერიის დიდ ქალაქებში გადასახლდნენ. მიუხედავად ამისა, ყველა ამ ჯგუფიდან, მხოლოდ ებრაული თემი იწვევდა ასეთ განუხრელ (სასტიკს) მტრობას ყველა საუკუნეში. მხოლოდ ებრაელთა თემი არასოდეს ასიმილირდებოდა რომის იმპერიის მოსახლეობასთან.

შესაძლო იყო თუ არა თალმუდის მიერ დამკვიდრებული პრაქტიკას და მათ ზიზღს არაებრაელთადმი რაიმე კავშირი ჰქონოდა იმ მტრობასთან, რომელსაც ისინი ყველგან იწვევდნენ? მე ლოგიკურად მეჩვენება, რომ ყოველივე ამან თავისი წვლილი შეიტანა დასავლეთის ქვეყნების ანტისემიტურ განწყობებში.

წყარო: http://ss69100.livejournal.com/2819460.html